Τυχαίνει καμιά φορά, που είναι νύχτα και κοιμόμαστε, ακούμε μια φωνή που μας φωνάζει, τάχα γνωστή. Είναι μια ψηλή ή χοντρή φωνή, που φαίνεται ότι δεν είν’ ανθρώπινη. Σ’ αυτή δεν πρέπει ν’ απαντήσουμε αμέσως. Να περιμένουμε πρώτη, δεύτερη, και τρίτα φορά κι ύστερα ν’ απολοηθούμε. Στην 4η μπορούμε να είμαστε ήσυχοι, γιατί αν είναι φίλος ή γείτονας (άνθρωπος) θα επιμείνη και θα φανή. Μια φορά ένας απολοήθηκε αμέσως και την έπαθε. Του πλήγιασε η πλάτη και δε σηκώθηκε άλλο. Με αυτό επέθανε. Είχε πληγή αγιάτρευτη κι έμενε παράλυτος. Από τότες προσέχουνε.