Μου διηγήθηκε ο ίδιος (ο Παρασκευάς Βαλκάνος) ένα άλλο γεγονός, που μοιάζει με μια ψεύτικη ιστορία. Εδώ και 25 χρόνια ο Γιώργης ο Πάρχας, από το Λεβείδι, που ήταν δικαστικός κλητήρας και γύριζε με τ’ άλογό του τα γύρω χωριά, μας διηγήθηκε κάποια ημέρα μια ιστορία για το Δημήτρη τον Πανούση, το γέρο Ταργατζή από το Μπεζενίκο. Ένα απόγευμα ο Πανούσης με ένα συχωριανό του, φόρτωσαν έξι βασταγά αλέσματα και πήγαν στο νερόμυλο της Καντήλας, ν’ άλεσουν. Άλεσαν καλά καλά και τα μεσάνυχτα φόρτωσαν για να γυρίσουν στο χωριό τους, που ήταν μακριά από την Καντήλα 2 ½ ώρες. Ο γέρο Ταργατζής είχε ακούσει από παλαιούς ότι στις Αρμενιές γύριζε τη νύχτα από το ένα βουνό στ’ άλλο μια αρκούδα. Ήταν σκοτάδι κι όταν έφτασαν στο μέρος αυτό που στενεύει ο τόπος και τη μια μεριά και την άλλη είναι τα δυο βουνά, βιάστηκαν και χτυπούσαν πιο γρήγορα τα βασταγά να περάσουν το γρηγορώτερο. Ένα όμως θηλυκό βασταγό, απομέριασε και όταν τ’ άλλα επροχώρησαν, αυτό ερχόταν μόνο του πίσω, χωρίς να σταματήση. Ο Πανούσης είχε πονιαστεί και όλο αφουγκραζόταν. Σε μια στιγμή άκουσε πίσω του πατήματα. Άρχισε να χουχουλιέται και να λέη στο σύντροφό του: «Χαθήκαμε απόψε, μας φέρνει κοντά». Προχώρησαν ως ένα τέταρτο και έφθασαν σε μια βρύσι. Τα ζώα τους αν και διψούσαν δεν τα άφησαν να πιούν νερό, αλλά τα βάρεσαν βιαστικά να φύγουν. Δεν πρόλαβαν να περάσουν πιο πάνω από τη βρύσι και έφτασε μέσα στο σκοτάδι το βασταγό, που είχε μείνει πίσω και αφού κατάλαβε τη βρύσι έπεσε μέσα για να πιή νερό. Ο γέρο – Ταργατζής με το συχωριανό του, πάνω από ένα ψήλωμα με πέτρες πετροβολούσαν το βασταγό, που το νόμιζαν την αρκούδα και το σκότωσαν. Έφτασαν τ’ άλλα ζώα και προχώρησαν για το χωριό τους. Μόλις μπήκαν στο χωριό, κατάλαβαν ότι τους έλειπε το βασταγό και τότε υποψιάστηκαν γι’ αυτό που είχαν κάνει. Γύρισαν στη βρύσι και βρήκαν το βασταγό να είναι ψόφιο. Το είχαν κτυπήσει στο κεφάλι. Εξακολοθούν να την λένε αυτή την ιστορία. [Μπεζενίκο= Είναι το χωριό Βλαχέρνα της Μαντινείας, Κανδήλα= χωριό της Μαντινείας με πολλά νερά (πηγές), Αρμενιές= Είναι βουνό του Αρτεμισίου.]