Εν τω χωρίω Πιόντες του τέως δήμου Λαγείας φέρεται η εξής παράδοσις. Έζη ποτέ εν τω χωρίω γενναίος και τολμηρός ανήρ ονόματι Μακρούτσος, ον εσέβοντο και ετίμων πάντες οι συγχώριοί του ούτος ειργάζετο επι πολλάς ημέρας προσπαθών να περικλείση δι’ υψηλού τείχου εν εκ των κτημάτων του. Πρωΐαν τινά όμως ελθών εις την εργασίαν του παρετήρησε μετ’ απορίας, ότι είχε κρημνισθή ολόκληρος ο τοίχος, ον είχε κτίση κατά την προηγουμένην ημέραν, ειργάσθη την ημέραν εκείνην, αλλά και την επομένην πρωΐαν εύρε κατεστραμμένην πάσαν την εργασίαν της προηγουμένης. Παρεφύλαξε κατά την επομένην νύκτα επιθυμών να ανακαλύψη τις ο καταστρέφων τον τοίχον, ον μετά πολλού κόπου ήγειρεν Περί το μεσονύκτιον βλέπει πανύψηλον τινα άνδρα να κατακρημνίζη τον τοίχον, ορμά εναντίον αυτού, τον συλλαμβάνει από τον λαιμόν, και πλήρης οργής τον ερωτά την αιτίαν δι ην καταστρέφει την εργασίαν του. Ο έτερος αδυνατεί να δικαιολογήση την πράξιν του, παρακαλεί όμως τον Μακρούτσον  να τον συγχωρήση, ούτως δε συγκατατίθεται να τον συγχωρήση, εάν δεχθή να τον φέρη επί των ώμων του μέχρι της οικίας του ο καταστροφεύς του τοίχου δέχεται και ο Μακρούτσος τεθείς επί των ώμων του αντιπάλου του φέρεται εις την οικίαν του. Καθ΄οδόν όμως εννοεί ότι εκείνος εφ’ ου τους ώμους φέρεται δεν είναι άνθρωπος, διότι ότε μεν σμικρύνεται, ότε δε γίνεται μεγαλύτερος, τέλος εννοεί ότι είναι ο Διάβολος υπό ανθρώπινην μορφήν. Ο Μακρούτσος τότε παρακαλεί να τον καταβιβάση εκ των ώμων του, προτείνει δε να παλαίσωσι, γίνεται δεκτή η πρότασις και εκλέγεται δια την επικείμενην πάλην παρακείμενόν τι αλώνιον. Ο Μακρούτσος ήκουσε τότε μέγαν κρότον, είδε υπερμεγέθη λάμψιν και απειρίαν σπινθήρων. Ούτως εξηφανίσθη ο Διάβολος, μη τολμήσας να βλάψη τον το σημείον του σταυρού ποιούντα Μακρούτσον. Πιθανόν η παράδοσις αυτή να είναι απήχησις των ακριτικών εν Μάνη το όνομα του Διγενή Ακρίτα σώζεται υπό το όνομα του Μαυροειδή, όπερ πιθανώς έχει σχέσιν προς το Μακρούτσος, έπειτα και το αλώνιον εφ’ ου επρόκειτο να γίνη η πάλη μας υπενθυμίζει το σιδηρούν αλώνιον επι του οποίου συνήθως γίνεται η πάλη ηρώων του ακριτικού κύκλου προς τον Χάρωνα. [Παραπλήσια η περί της σωτηρίας της Καρδαμύλης υπό της Παναγίας μανιάτικη παράδοσις. Βλ. τας εμάς Παραδόσεις αρ. 193 και σ. 109.796 – 2. Η αυξομείωσις του αναστήματος του καβαλλικευομένου είναι χαρακτηριστικόν των Ανασκελάδων. Βλ. τας παραδόσεις αρ. 645 – 647 αυτόθι – Σ.τ.Δ]

Τσουμελέας, Σ.

Εν τω χωρίω Πιόντες του τέως δήμου Λαγείας φέρεται η εξής παράδοσις. Έζη ποτέ εν τω χωρίω γενναίος και τολμηρός ανήρ ονόματι Μακρούτσος, ον εσέβοντο και ετίμων πάντες οι συγχώριοί του ούτος ειργάζετο επι πολλάς ημέρας προσπαθών να περικλείση δι’ υψηλού τείχου εν εκ των κτημάτων του. Πρωΐαν τινά όμως ελθών εις την εργασίαν του παρετήρησε μετ’ απορίας, ότι είχε κρημνισθή ολόκληρος ο τοίχος, ον είχε κτίση κατά την προηγουμένην ημέραν, ειργάσθη την ημέραν εκείνην, αλλά και την επομένην πρωΐαν εύρε κατεστραμμένην πάσαν την εργασίαν της προηγουμένης. Παρεφύλαξε κατά την επομένην νύκτα επιθυμών να ανακαλύψη τις ο καταστρέφων τον τοίχον, ον μετά πολλού κόπου ήγειρεν Περί το μεσονύκτιον βλέπει πανύψηλον τινα άνδρα να κατακρημνίζη τον τοίχον, ορμά εναντίον αυτού, τον συλλαμβάνει από τον λαιμόν, και πλήρης οργής τον ερωτά την αιτίαν δι ην καταστρέφει την εργασίαν του. Ο έτερος αδυνατεί να δικαιολογήση την πράξιν του, παρακαλεί όμως τον Μακρούτσον να τον συγχωρήση, ούτως δε συγκατατίθεται να τον συγχωρήση, εάν δεχθή να τον φέρη επί των ώμων του μέχρι της οικίας του ο καταστροφεύς του τοίχου δέχεται και ο Μακρούτσος τεθείς επί των ώμων του αντιπάλου του φέρεται εις την οικίαν του. Καθ΄οδόν όμως εννοεί ότι εκείνος εφ’ ου τους ώμους φέρεται δεν είναι άνθρωπος, διότι ότε μεν σμικρύνεται, ότε δε γίνεται μεγαλύτερος, τέλος εννοεί ότι είναι ο Διάβολος υπό ανθρώπινην μορφήν. Ο Μακρούτσος τότε παρακαλεί να τον καταβιβάση εκ των ώμων του, προτείνει δε να παλαίσωσι, γίνεται δεκτή η πρότασις και εκλέγεται δια την επικείμενην πάλην παρακείμενόν τι αλώνιον. Ο Μακρούτσος ήκουσε τότε μέγαν κρότον, είδε υπερμεγέθη λάμψιν και απειρίαν σπινθήρων. Ούτως εξηφανίσθη ο Διάβολος, μη τολμήσας να βλάψη τον το σημείον του σταυρού ποιούντα Μακρούτσον. Πιθανόν η παράδοσις αυτή να είναι απήχησις των ακριτικών εν Μάνη το όνομα του Διγενή Ακρίτα σώζεται υπό το όνομα του Μαυροειδή, όπερ πιθανώς έχει σχέσιν προς το Μακρούτσος, έπειτα και το αλώνιον εφ’ ου επρόκειτο να γίνη η πάλη μας υπενθυμίζει το σιδηρούν αλώνιον επι του οποίου συνήθως γίνεται η πάλη ηρώων του ακριτικού κύκλου προς τον Χάρωνα. [Παραπλήσια η περί της σωτηρίας της Καρδαμύλης υπό της Παναγίας μανιάτικη παράδοσις. Βλ. τας εμάς Παραδόσεις αρ. 193 και σ. 109.796 – 2. Η αυξομείωσις του αναστήματος του καβαλλικευομένου είναι χαρακτηριστικόν των Ανασκελάδων. Βλ. τας παραδόσεις αρ. 645 – 647 αυτόθι – Σ.τ.Δ]

dc.contributor.author	Τσουμελέας, Σ.
dc.coverage.spatial	Μάνη
dc.date.accessioned	2016-01-15T11:09:43Z
dc.date.available	2016-01-15T11:09:43Z
dc.date.issued	1916
dc.identifier.uri	http://hdl.handle.net/20.500.11853/296546
dc.language	Ελληνική - Κοινή ελληνική
dc.language.iso	gre
dc.rights	Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές
dc.rights.uri	https://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/4.0/deed.el
dc.title	Εν τω χωρίω Πιόντες του τέως δήμου Λαγείας φέρεται η εξής παράδοσις. Έζη ποτέ εν τω χωρίω γενναίος και τολμηρός ανήρ ονόματι Μακρούτσος, ον εσέβοντο και ετίμων πάντες οι συγχώριοί του ούτος ειργάζετο επι πολλάς ημέρας προσπαθών να περικλείση δι’ υψηλού τείχου εν εκ των κτημάτων του. Πρωΐαν τινά όμως ελθών εις την εργασίαν του παρετήρησε μετ’ απορίας, ότι είχε κρημνισθή ολόκληρος ο τοίχος, ον είχε κτίση κατά την προηγουμένην ημέραν, ειργάσθη την ημέραν εκείνην, αλλά και την επομένην πρωΐαν εύρε κατεστραμμένην πάσαν την εργασίαν της προηγουμένης. Παρεφύλαξε κατά την επομένην νύκτα επιθυμών να ανακαλύψη τις ο καταστρέφων τον τοίχον, ον μετά πολλού κόπου ήγειρεν Περί το μεσονύκτιον βλέπει πανύψηλον τινα άνδρα να κατακρημνίζη τον τοίχον, ορμά εναντίον αυτού, τον συλλαμβάνει από τον λαιμόν, και πλήρης οργής τον ερωτά την αιτίαν δι ην καταστρέφει την εργασίαν του. Ο έτερος αδυνατεί να δικαιολογήση την πράξιν του, παρακαλεί όμως τον Μακρούτσον να τον συγχωρήση, ούτως δε συγκατατίθεται να τον συγχωρήση, εάν δεχθή να τον φέρη επί των ώμων του μέχρι της οικίας του ο καταστροφεύς του τοίχου δέχεται και ο Μακρούτσος τεθείς επί των ώμων του αντιπάλου του φέρεται εις την οικίαν του. Καθ΄οδόν όμως εννοεί ότι εκείνος εφ’ ου τους ώμους φέρεται δεν είναι άνθρωπος, διότι ότε μεν σμικρύνεται, ότε δε γίνεται μεγαλύτερος, τέλος εννοεί ότι είναι ο Διάβολος υπό ανθρώπινην μορφήν. Ο Μακρούτσος τότε παρακαλεί να τον καταβιβάση εκ των ώμων του, προτείνει δε να παλαίσωσι, γίνεται δεκτή η πρότασις και εκλέγεται δια την επικείμενην πάλην παρακείμενόν τι αλώνιον. Ο Μακρούτσος ήκουσε τότε μέγαν κρότον, είδε υπερμεγέθη λάμψιν και απειρίαν σπινθήρων. Ούτως εξηφανίσθη ο Διάβολος, μη τολμήσας να βλάψη τον το σημείον του σταυρού ποιούντα Μακρούτσον. Πιθανόν η παράδοσις αυτή να είναι απήχησις των ακριτικών εν Μάνη το όνομα του Διγενή Ακρίτα σώζεται υπό το όνομα του Μαυροειδή, όπερ πιθανώς έχει σχέσιν προς το Μακρούτσος, έπειτα και το αλώνιον εφ’ ου επρόκειτο να γίνη η πάλη μας υπενθυμίζει το σιδηρούν αλώνιον επι του οποίου συνήθως γίνεται η πάλη ηρώων του ακριτικού κύκλου προς τον Χάρωνα. [Παραπλήσια η περί της σωτηρίας της Καρδαμύλης υπό της Παναγίας μανιάτικη παράδοσις. Βλ. τας εμάς Παραδόσεις αρ. 193 και σ. 109.796 – 2. Η αυξομείωσις του αναστήματος του καβαλλικευομένου είναι χαρακτηριστικόν των Ανασκελάδων. Βλ. τας παραδόσεις αρ. 645 – 647 αυτόθι – Σ.τ.Δ]
dc.type	Παραδόσεις	el
dc.description.drawernumber	Παραδόσεις ΚΣΤ΄ - ΛΣΤ΄
dc.relation.source	Σ. Τσουμελέας, Μάνη, Λαογραφία Ε, 1915 – 1916, σελ. 637, αρ. 2
dc.relation.sourceindex	Λαογραφία, Ε
dc.relation.sourcetype	Περιοδικό
dc.description.bitstream	D_PAA_05279w
dc.keyword.person	Διάβολος
dc.subject.legend	Παράδοση ΛΑ
edm.dataProvider	Κέντρον Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών	el
edm.dataProvider	Hellenic Folklore Research Center, Academy of Athens	en
edm.provider	Κέντρον Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών	el
edm.provider	Hellenic Folklore Research Center, Academy of Athens	en
edm.type	TEXT
dc.coverage.geoname	257780/Μάνη

Αρχεία σε αυτό το τεκμήριο

Αρχεία	Μέγεθος	Τύπος	Προβολή
Δεν υπάρχουν αρχεία που να σχετίζονται με αυτό το τεκμήριο.

Αυτό το τεκμήριο εμφανίζεται στις ακόλουθες συλλογές

Παραδόσεις
Παραδόσεις ή θρύλοι λέγονται οι λαϊκές προφορικές διηγήσεις που συνδέονται με συγκεκριμένους τόπους, χρόνους και χαρακτήρες, και θεωρούνται αληθινές.

Εμφάνιση απλής εγγραφής

Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές

Εκτός απ 'όπου διευκρινίζεται διαφορετικά, η άδεια αυτού του τεκμηρίου περιγράφεται ως Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές