Είχα φύγει από τον στρατό με άδεια. Στο χωράφι ο Μπάρας επότιζε καλαμπόκι και του πήγα την νύχτα να φάη. Έκατσε και έφαγε. Εγώ του είπα να μη κοιμηθή κοντά στο νερό, αλλά μέσα στο χωράφι που ήτανε το καλαμπόκι ή στο διπλανό που ήτανε τα κριθάρια. Αυτό του το είπα γιατί μπορούσε να ‘ρθη κάποιος να πιη νερό και έτσι θα τρόμαζε. Εκεί όμως που πότιζε του κόπηκε το νερό. Τότε πάη να δη ποιος έκοψε τόσο γρήγορα νερό και δεν μπορούσε να συνεχίση το πότισμα για να πάη να πλαγιάση. Εκεί βλέπει ένα κορίτσι. Τότε λέει αυτός: Έλα εδώ μικρή δεν σε πειράζω. Αυτή δεν μιλούσε παρά με τον ίδιο τρόπο συνέχισε να κοιτάζη σα να μη άκουσε. Αυτός ξαναμίλησε στο κορίτσι, αυτό δε μίλαγε. Ήταν βράδυ και καθαρό φεγγάρι. Το κορίτσι αυτό εκεί κοντά στην τοποθεσία Μπαλικάριτσα έκοψε και μηλιές. Κατάλαβα τότι τι συμβαίνει και έπεσα να κοιμηθώ χωρίς να πολίσω.