Εδώ είχαμε ένα βλάχο που μέτραγε τα δέκατα στα αλώνια. Έπαιρνε το φόρο του κράτους της Τουρκίας και όλο γκρίνιαζε. Πήγε στο νάρθηκα της εκκλησίας και πήγε εκεί το βράδυ και κοιμούνταν για ν’ ακούη τις κινήσεις του χωριού. Στο μέρος που έβγαινε από την εκκλησία στον νάρθηκα είδε τον παπά με τα ράσια και το θυμιατό στο χέρι ένα τρίποδα που άναβαν τις καντήλες οι μοναχές και άρχιζε να κάνη θόρυβο εκεί. Τότε ο βλάχος είπε τόσα θαύματα έκαμες εμένα θα σώσης. Ο βλάχος έκανε το κοιμισμένον. Τότε ο παπάς εθυμιάτιζε και αφού είδε και από είδε ο βλάχος πήρε τη βελέντσα και δρόμο. Τότε ο παπάς που τον κυνηγούσε εμαύρισε και έβγαλε μια μακρυά ουρά. Ήταν ο διάβολος διότι εκεί κοντά και τα μνήματα. Τότε μέγας ντόρος που έπαθε αυτά ο Βλάχος. Έλεγεν ο Βλάχος που έτρεχε κάτσε καλά εγώ δεν είμαι Έλληνας, είμαι βλάχος.