Οι ζευγάδες του Μοναστηριού εκάνανε μια βολά ζευγάρι στα χωράφια του Μοναστηριού. Εβράδυασε και δεν είχανε ‘ποκαμωμένο το χωράφι κι εκάνανε ίσαμε δυο τρεις ώρες τση νύχτας. – Ναι και ναι, ναι και ναι, να το ποκάμουνε, για γαίρνουνε μεσάνυχτα γοργό στο Μοναστήρι. Ο Γούμενος ήμπηκε στην έγνοια ίντα γενήκανε οι ζευγάδες. Σαν ήρθανε, λέει: - Μπρε, για όνομα του Θεού, είντα ώρα ‘ναι τουτηνιά; - Λέει: Μιαολιά μας επόμεινε και ναι από ‘πά, ναι από κεί, κειονά που σπείρετε από το σπερνό κι ύστερα; - Λέει: Γρωνίζομέ ντο. – Λέει: Την ταχινή απολείτρουγα να πάτε να βάλετε σταλίκια να το ξεχωρίζετε απού τ’ άλλο σπαρμένο. Σαν εξημέρωσε κι επολειτρουηθήκανε, φεύγουνε οι ζευγάδες και πάνε και βάνουνε σταλίκια σε κειονά πούχανε σπαρμένο το Σάββατ’ αργά. Σαν ήρθε ο καιρός του θέρου λέει ο Γούμενος: - Κλουθατέ μου δα να πάμε να θερίσωμε το σπαρμένο. Πάνε και τσι βάνει και θερίζουνε κειονά πούχανε σπαρμένο το Σάββατ’ αργά κι απής τσι βάνει και το βάνουνε χώρια. – Λέει: Κάμετέ το δα θεμωνιά. Σαν το κάμανε θεμωνιά, πάει μοναχός του ο Γούμενος και του διδει φωτιά. – Λέει: Ξανοίγετε δα καλά τη θεμωνιά να δήτε είντα θα δήτε. Εξανοίγανε οι ζευγάδες καλά τη θεμωνιά και σαν εποκαίγουντε μπλιό και λίγαινε ο καπνός, μια κοπανιά θωρούνε έναν όφι και εξετυλιγαδιάζουντονε κι ήβγαινε απάνω και ήβγαινε, ήβγαινε ίσαμε που χάθηκε μέσα στα νέφαλα. – Λέει: Θωρείτε δα; Εκειοσά ο όφις ήτονε ο Όξω από επά κι αλάργω, και ήθελε τον έχομε προζύμι μέσ’ στο σπόρο όλον το χρόνο, γιατί όλες οι σκολοδούλεψες είναι του διαόλου δουλειές μόνο να το κατέχετε κι από ‘πά και πέρα να μην ξαναδουλέψετε Σάββατ’ αργά. [Μοναστήρι= Η μονή Τοπλού, η οποία ελέγετο Τοπλού Μοναστήρι και κατόπιν Μεγάλο Μαναστήρι ή Μαναστήρι μόνον, Ναι και ναι= Φράσις που δίδει θάρρος, σε κείνον που εργάζεται. Δηλ.: Κάνε κι απ’ εδώ λίγο, κάμε κι από κει.

Παπαδάκη, Ειρήνη

Οι ζευγάδες του Μοναστηριού εκάνανε μια βολά ζευγάρι στα χωράφια του Μοναστηριού. Εβράδυασε και δεν είχανε ‘ποκαμωμένο το χωράφι κι εκάνανε ίσαμε δυο τρεις ώρες τση νύχτας. – Ναι και ναι, ναι και ναι, να το ποκάμουνε, για γαίρνουνε μεσάνυχτα γοργό στο Μοναστήρι. Ο Γούμενος ήμπηκε στην έγνοια ίντα γενήκανε οι ζευγάδες. Σαν ήρθανε, λέει: - Μπρε, για όνομα του Θεού, είντα ώρα ‘ναι τουτηνιά; - Λέει: Μιαολιά μας επόμεινε και ναι από ‘πά, ναι από κεί, κειονά που σπείρετε από το σπερνό κι ύστερα; - Λέει: Γρωνίζομέ ντο. – Λέει: Την ταχινή απολείτρουγα να πάτε να βάλετε σταλίκια να το ξεχωρίζετε απού τ’ άλλο σπαρμένο. Σαν εξημέρωσε κι επολειτρουηθήκανε, φεύγουνε οι ζευγάδες και πάνε και βάνουνε σταλίκια σε κειονά πούχανε σπαρμένο το Σάββατ’ αργά. Σαν ήρθε ο καιρός του θέρου λέει ο Γούμενος: - Κλουθατέ μου δα να πάμε να θερίσωμε το σπαρμένο. Πάνε και τσι βάνει και θερίζουνε κειονά πούχανε σπαρμένο το Σάββατ’ αργά κι απής τσι βάνει και το βάνουνε χώρια. – Λέει: Κάμετέ το δα θεμωνιά. Σαν το κάμανε θεμωνιά, πάει μοναχός του ο Γούμενος και του διδει φωτιά. – Λέει: Ξανοίγετε δα καλά τη θεμωνιά να δήτε είντα θα δήτε. Εξανοίγανε οι ζευγάδες καλά τη θεμωνιά και σαν εποκαίγουντε μπλιό και λίγαινε ο καπνός, μια κοπανιά θωρούνε έναν όφι και εξετυλιγαδιάζουντονε κι ήβγαινε απάνω και ήβγαινε, ήβγαινε ίσαμε που χάθηκε μέσα στα νέφαλα. – Λέει: Θωρείτε δα; Εκειοσά ο όφις ήτονε ο Όξω από επά κι αλάργω, και ήθελε τον έχομε προζύμι μέσ’ στο σπόρο όλον το χρόνο, γιατί όλες οι σκολοδούλεψες είναι του διαόλου δουλειές μόνο να το κατέχετε κι από ‘πά και πέρα να μην ξαναδουλέψετε Σάββατ’ αργά. [Μοναστήρι= Η μονή Τοπλού, η οποία ελέγετο Τοπλού Μοναστήρι και κατόπιν Μεγάλο Μαναστήρι ή Μαναστήρι μόνον, Ναι και ναι= Φράσις που δίδει θάρρος, σε κείνον που εργάζεται. Δηλ.: Κάνε κι απ’ εδώ λίγο, κάμε κι από κει.

dc.contributor.author	Παπαδάκη, Ειρήνη
dc.coverage.spatial	Κρήτη, Σητεία
dc.date.accessioned	2016-01-15T11:09:32Z
dc.date.available	2016-01-15T11:09:32Z
dc.date.issued	1939
dc.identifier.uri	http://hdl.handle.net/20.500.11853/296298
dc.language	Ελληνική - Κοινή ελληνική
dc.language.iso	gre
dc.rights	Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές
dc.rights.uri	https://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/4.0/deed.el
dc.title	Οι ζευγάδες του Μοναστηριού εκάνανε μια βολά ζευγάρι στα χωράφια του Μοναστηριού. Εβράδυασε και δεν είχανε ‘ποκαμωμένο το χωράφι κι εκάνανε ίσαμε δυο τρεις ώρες τση νύχτας. – Ναι και ναι, ναι και ναι, να το ποκάμουνε, για γαίρνουνε μεσάνυχτα γοργό στο Μοναστήρι. Ο Γούμενος ήμπηκε στην έγνοια ίντα γενήκανε οι ζευγάδες. Σαν ήρθανε, λέει: - Μπρε, για όνομα του Θεού, είντα ώρα ‘ναι τουτηνιά; - Λέει: Μιαολιά μας επόμεινε και ναι από ‘πά, ναι από κεί, κειονά που σπείρετε από το σπερνό κι ύστερα; - Λέει: Γρωνίζομέ ντο. – Λέει: Την ταχινή απολείτρουγα να πάτε να βάλετε σταλίκια να το ξεχωρίζετε απού τ’ άλλο σπαρμένο. Σαν εξημέρωσε κι επολειτρουηθήκανε, φεύγουνε οι ζευγάδες και πάνε και βάνουνε σταλίκια σε κειονά πούχανε σπαρμένο το Σάββατ’ αργά. Σαν ήρθε ο καιρός του θέρου λέει ο Γούμενος: - Κλουθατέ μου δα να πάμε να θερίσωμε το σπαρμένο. Πάνε και τσι βάνει και θερίζουνε κειονά πούχανε σπαρμένο το Σάββατ’ αργά κι απής τσι βάνει και το βάνουνε χώρια. – Λέει: Κάμετέ το δα θεμωνιά. Σαν το κάμανε θεμωνιά, πάει μοναχός του ο Γούμενος και του διδει φωτιά. – Λέει: Ξανοίγετε δα καλά τη θεμωνιά να δήτε είντα θα δήτε. Εξανοίγανε οι ζευγάδες καλά τη θεμωνιά και σαν εποκαίγουντε μπλιό και λίγαινε ο καπνός, μια κοπανιά θωρούνε έναν όφι και εξετυλιγαδιάζουντονε κι ήβγαινε απάνω και ήβγαινε, ήβγαινε ίσαμε που χάθηκε μέσα στα νέφαλα. – Λέει: Θωρείτε δα; Εκειοσά ο όφις ήτονε ο Όξω από επά κι αλάργω, και ήθελε τον έχομε προζύμι μέσ’ στο σπόρο όλον το χρόνο, γιατί όλες οι σκολοδούλεψες είναι του διαόλου δουλειές μόνο να το κατέχετε κι από ‘πά και πέρα να μην ξαναδουλέψετε Σάββατ’ αργά. [Μοναστήρι= Η μονή Τοπλού, η οποία ελέγετο Τοπλού Μοναστήρι και κατόπιν Μεγάλο Μαναστήρι ή Μαναστήρι μόνον, Ναι και ναι= Φράσις που δίδει θάρρος, σε κείνον που εργάζεται. Δηλ.: Κάνε κι απ’ εδώ λίγο, κάμε κι από κει.
dc.type	Παραδόσεις	el
dc.description.drawernumber	Παραδόσεις ΚΣΤ΄ - ΛΣΤ΄
dc.relation.source	Ειρ. Παπαδάκη, Λαογραφικά Σύμμεικτα Σητείας, Επετ. Κρητ. Σπουδ. Β, (1939), σελ. 389
dc.relation.sourceindex	Επετηρίδα Κρητικών Σπουδών, Β
dc.relation.sourcetype	Περιοδικό
dc.description.notes	Κάτω Πισκοπή
dc.description.bitstream	D_PAA_05040w, D_PAA_05040w2
dc.informant.name	Τσαυτάκης, Μανώλης
dc.informant.gender	Άνδρας
dc.informant.age	85
dc.subject.legend	Παράδοση ΛΑ
edm.dataProvider	Κέντρον Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών	el
edm.dataProvider	Hellenic Folklore Research Center, Academy of Athens	en
edm.provider	Κέντρον Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών	el
edm.provider	Hellenic Folklore Research Center, Academy of Athens	en
edm.type	TEXT
dc.coverage.geoname	6697802/Κρήτη, Σητεία

Αρχεία σε αυτό το τεκμήριο

Αρχεία	Μέγεθος	Τύπος	Προβολή
Δεν υπάρχουν αρχεία που να σχετίζονται με αυτό το τεκμήριο.

Αυτό το τεκμήριο εμφανίζεται στις ακόλουθες συλλογές

Παραδόσεις
Παραδόσεις ή θρύλοι λέγονται οι λαϊκές προφορικές διηγήσεις που συνδέονται με συγκεκριμένους τόπους, χρόνους και χαρακτήρες, και θεωρούνται αληθινές.

Εμφάνιση απλής εγγραφής

Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές

Εκτός απ 'όπου διευκρινίζεται διαφορετικά, η άδεια αυτού του τεκμηρίου περιγράφεται ως Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές