Εμφάνιση απλής εγγραφής

Παραθέτω ενταύθα επεισόδιον όπως μου το διηγήθη μια γραία του χωριού: «Η μακαρίτσα η Παναγιώτινα, Θεό σχωρέστ’, πάαινε νια βολά με τον άντρατσ’ στη βρύσ’ αργά του βράδ’, σκιάζ’νταν να πάη μοναχή τα, για να πάρ’ νιρό μη τάλογα. Όταν βλέπ’ απ’ τ’ αυλάκι κάτου έρ’νταν ο σιαϊτάνς, μπί, μπί, μπί, μι κουδούνια τουν ανήφουρου. Αρπάζ’ κι οι άντρα τς κάτ’ μούσμουλα κι τα τραβάει καταπάντ’ εσούϊ έφχει, παπούτσια να μπαλώσουμι. Κι ΄ταρξει, πρίπ’ να ξέρ’ς, μη τον ζέρβου του χέρ’ γιατί τσ’ ζέρβς σε φουβάται.

Αρχεία σε αυτό το τεκμήριο

Αυτό το τεκμήριο εμφανίζεται στις ακόλουθες συλλογές

• Παραδόσεις
  Παραδόσεις ή θρύλοι λέγονται οι λαϊκές προφορικές διηγήσεις που συνδέονται με συγκεκριμένους τόπους, χρόνους και χαρακτήρες, και θεωρούνται αληθινές.

Εμφάνιση απλής εγγραφής