Εδώ στον Άϊ – Κωνσταντίνο (εκκλησία πιο κάτω από τη Χώρα), ένα βράδυ πήγαμε μαζί με το Θεόδωρο Μορφονιό να κυνηγήσωμε τα κουνάβια. Ακούσαμε τα σκυλιά που γαβίζανε όπως γαβίζουν τα κουνάβια και φύγαμε να πλησιάσωμε τα σκυλιά. Αφού πήγαμε εκεί στο δένδρο απάνω βλέπομε ένα πράμα μεγάλο μαύρο σαν αρνί, ολοστρόγγυλο κεφάλι όπως του γάτη. Τα μάτια του κάνανε σπίθες όπως του άστρου. Λέω του Θοδωρή. Δεν είναι κουνάβι, πάμε να φύγωμε!» Αυτός είχε την επιμονή να το πυροβολήση. Λέω του εγώ με το τουφέκι το δικό μου δεν του ρίχτω». Λέει: «Θα του ρίξω εγώ! Του ρίχνει μια τουφεκιά. Του ρίχνει και δεύτερη, δεν πέφτει. Παίρνω ύστερα το τουφέκι του «του ρίχνω μια τουφεκιά και η δύναμη της τουφεκιάς το ‘ριξε κάτω ‘πό το δένδρο. Μόλις έπεσε αυτό έπιασε τα σκυλιά και τα καταμάτωσε και τα κατάφαγε. Εμείς αρχίσαμε με τις πέτρες να γλυτώσωμε τα σκυλιά και αυτό το πράμα εχάθηκε από μπροστά μας. Δεν ξέρω κ’ εγώ τι πράμα ήτονε αυτό. [Χώρα= πρωτεύουσα της Κέας]