Εμφάνιση απλής εγγραφής

Ο Χριστός, ο διάβολος και ο γεωργός

Ένας γεωργός, όταν κατά το μεσημέρι τελείωσε το όργωμα στο χωράφι του, κάθισε στο τραπέζι του να γευματίση. Την στιγμή αυτή στάθηκαν από πάνω του αόρατοι, ο Χριστός και ο διάβολος. – Δικός μου είναι αυτός είπε ο Χριστός. Όχι είναι δικός μου του απαντάει ο διάβολος. – Ο Χριστός τότε του λέει: Αν, ο άνθρωπος αυτός, πριν αρχίσει να τρώγη, κάμει το σταυρό του, τότε θα είναι δικός μου, αλλοιώτικα θα είναι δικός σου. Σύμφωνοι, είπε ο διάβολος. Όπως βλέπεις, σταυρό δεν έκαμε λέει ο διάβολος. Λοιπόν είναι δικός μου! Όχι ακόμη του απαντά ο Χριστός. Ο άνθρωπος είναι κουρασμένος από τη δουλειά του και πεινούσε πάρα πολύ και ίσως γι’ αυτό θα λησμόνησε να κάμη το σημείον του σταυρού. Ας περιμένωμε να ιδούμε, όταν θα τελειώση το φαγητό του. Το παραδέχομαι, είπε ο διάβολος. Όταν όμως ο γεωργός σχόλασε από το φαγητό του, όχι μόνον δεν έκαμε το σημείον του σταυρού, αλλά και .. Πάρ’, τον, λέει ο Χριστός. Δικός σου είναι! – Πάρ’ τον και συ, του απαντάει ο διάβολος.

Αρχεία σε αυτό το τεκμήριο

Αυτό το τεκμήριο εμφανίζεται στις ακόλουθες συλλογές

• Παραδόσεις
  Παραδόσεις ή θρύλοι λέγονται οι λαϊκές προφορικές διηγήσεις που συνδέονται με συγκεκριμένους τόπους, χρόνους και χαρακτήρες, και θεωρούνται αληθινές.

Εμφάνιση απλής εγγραφής