Τα μικρά παιδιά τα μικρά δεν κάνει να πάνε στο μύλο, γιατί ντέν’ν, δηλαδή παίρνουν από ήσκιωμα. Και άνθρωπος που έχει σιλιασμό απαγορεύεται να ζυγώση το μύλο, γιατί τη νύχτα παράωρα στο μύλο έρχονται ξωτικά οι δαιμοναραίοι, οι διαβόλοι, και με συχωρήτε για τη λέξ’. Πολλές φορές λυούνε το μύλο, δηλαδή λυούνε, τη σταματήρα και εργάζεται ο μύλος συνήθως έχει βαρύν ύπνο ο μυλωνάς: Αλέθ’ ο μύλος, δεν ακούει ο μυλωνάς. Οι δαιμοναραίοι που λυούνε το μύλο, πατάνε το μυλωνά, τον αποκουμπώνουνε για να μη ξυπνήση. Αυτοί παίζουνε κλαρίνα, όργανα τόνα τ’ άλλο! Μέχρι όταν λαλή ο κόκορας και φεύγουνε. Και το πρωΐ ξυπνά ο μυλωνάς και βλέπει το μύλο να δουλεύη ενώ δεν τον είχε ο ίδιος αμολήσει για ν’ αλέση. Αυτά είναι παραμύθια που ‘παμε. Το νερό καθώς πέφτει από την κάναλη με την ορμή του τραντάζει τη σταματήρα και σιγά σιγά λυέται και σιγά – σιγά ο μύλος αρχίζει και εργάζεται. Κι ο μυλωνάς από τον ύπνο και την κούραση δεν τα νοιώθει αυτά και θαρρεί πως ακούει βιολιά, κλαρίνα από τον αχό του νερού κι όλα αυτά.