Η νουνά μου ήταν έγκυα. Τ’ άη Συμιού πήρε να τηγανίσ’ αυγά και πήγε μια άλλ’ και της είπε: - Γιατί μαρ’ τηγανίζ’ς αυγά σήμερα, αφού είσαι έγκυα; Κι αυτή έπιασε τα μάτια της. Κι ύστερα, άμα γεννήθηκε το παιδί, ήταν τα μάτια κλειστά. Λίγο έβλεπε μόν’ πο μπροστά – Όπ’ πιάσ’ς γένται το σημάδ – Άμα το νοματίσ’ς θα γέν’ ένα σημείωμα κει. Επειδή της είπε εκείνη, γιατί το κάνεις αυτό, γι’ αυτό έγινε το σημάδι.)