Πάνω στο βουνό μια γρηά έβοσκε τα πρόβατα και έκανε πολύ κρύο. Ήταν οι τελευταίες ημέρες του Μάρτη και ενώ ετελείωνε ο μήνας και θα έμπαινε ο Απρίλιος έκαμε ξαστεριά, έβγαλε ήλιο και ήτανε χαρά Θεού. Τότε η γρηά εχάρηκε πολύ, επήρε θάρρος και είπε: «πρίτ’ς Μάρτη μου, ήλθε ο Απρίλης, εγώ τα ‘βγαλα τα κατσικάκια μου». Τότε θυμώνει ο Μάρτης και παίρνει μίαν ημέραν από τον Φεβρουάριον, ρίχνει πολύ χιόνι, γίνεται παγωνιά και επάγωσε η γρηά, όπως είχε την ρόκαν της και τα κατσικούδια της. Φαίνεται ακόμη εκεί πάνω παγωμένη, που τώρα έχει γίνει πέτρα μαζί με το κοπάδι της. Γι’ αυτό ο Φεβρουάριος έχει μίαν ημέραν ολιγώτερον.