Ο Δημήτρης αό Μπίρος ερχόταν ένα βράδυ από την Πύλο και στο δρόμο γλέπει δυο γυναίκες. – Που πάτε, τις αρωτάει. – Στου Γρίζι, του λένε. – Έ, πάμε μαζί, τον ίδιο δρόμο θα τραβήξουμε. Τραβήξανε μαζί, εκείνος μπροστά, αυτός από πίσω με τ’ άλογο. Σαν έφτασε επάνω από κείνα τα καϋμένα τα λιόφτα κι έκανε να γυρίση, τουλένε, από δω, από δω. Κάνει εκείνος να πάη πίσω τους, τηράει και γλέπει το βράχο μπροστά του. Ένα βήμα ακόμη νάκανε, θάπεφτε μες στο γκρεμό. Εκείνες χαθήκανε, γενήκαν αέρας. Πήγε στο Καπλάνι, του κάνανε σταυρώματα, ευχές, είδανε και πάθανε να τόνε συνεφέρουνε τον άνθρωπο.