Οι νεράϊδες είναι γυναίκες ψηλές πολύ ωραίες (για το λένε για μια ωραία και ψηλή «είναι σαν νεράϊδα». Βγαίνουν μόνο Τρίτη, Πέμπτη και Παρασκευή απ’ τις 12 – 2 μ.μ. μόνο για δυο ώρες. Τον άλλον καιρό μένουν στα καρκάρια (χάος, βάραθρον στη γη) φορούν σεγκούνια. Δεν είναι πάντοτε και σε όλους ορατές. Πολλές φορές πάνα κάπου τ’ αρνιά και δεν μπορούν να προχωρήσουν. Κανείς δεν βλάπει τίποτα κι όμως είν’ οι νεράϊδες. Χορεύουν στη νεραϊδόλακκα κι αλοίμονο σε κείνον που θα πέση στο χορό τους ή την ώρα που τρώνε. Απομένει νεκρός. Είναι θεϊκά πλάσματα. Πολλοί στο χωριό κρατάνε από νεράϊδες (Αυτό δεν το πίστευε όμως ο τσοπάνης που μου διηγήθηκε όλα τα περί νεράϊδων). Στον Παρνασσό (στο χαμπίπι που πήγαμε μας έδειχναν τα σκαφίδια τους που πλένουν την νύχτα τα ρούχα τους και τ’ απλώνουν στα χαλίκια εκεί. Βλέπει κανείς, σε πολλά μέρη τέτοια μέρη σε πολλά έχουν καθαρίσει εντελώς τον πυθμένα και δεν βλέπεις ούτε ένα χαλίκι κατά το λέγειν των χωρικών.
Τόπος Καταγραφής
Βοιωτία, ΑράχωβαΧρόνος καταγραφής
1938Πηγή
Αρ. 1153 Δ, σελ. 20, Αράχοβα, Μ. Ιωαννίδου, 1938Συλλογέας
Ευρετήριο και είδος πηγής
1153 Δ, Αρχείο χειρογράφωνΤύπος τεκμηρίου
ΠαραδόσειςTEXT