Μια βολάν μια καλομοίρα (νεράϊδα) είχε κρεμασμένο σ’ ένα g λάο το παιΐν της κ’ εχόρευγε με τις άλλες εχορεύγασι, ένας τσουπάνης τις εί’ε κ εί’ε και το παιΐ που ‘το μέσ’ στο άνεμα και σκέφτηκε ‘ά πάρη το παιΐ για να το ακολουθήση η καλομοίρα και (ν)α ‘ίνη γεναίκα του γιατί είχε ‘κούσει πως άμα κατορθώσης και πιάσης απ’ την καλομοίρα κάτι την κάμνεις γεναίκα σου επειδή ‘εν ημπορεί ‘ά φύη άμα (δ)εν πάρη το ‘ικός της πράμα, φεύγει της η δύναμι. Το πήρε αυτός όλο χαρά κ(αι) επάαινε στο χωριό η καλομοίρα ‘έν τον επήρε χαμπάρι άμα τον επήρε τον εκυνηήσασι και τον προφτάσασι και πήρασι το παιΐ χωρίς ‘ά το καταλάβη αυτός κ’ έμεινε αυτός χωρίς ‘ά ‘χη τίποτε.