Νεράϊδες

Πάντες εν Βουρβούροις πιστεύουσιν εις την ύπαρξιν των Νεράιδων. Μία θέσις άνω του χωρίου ονομάζεται Νεραϊδάλωνο, πιστεύεται δε ότι εκεί συνέρχονται και χορεύουν οι Νεράϊδες. Αι Νεράιδες χορεύουν εν συνοδεία τυμπάνων (πολλοί μοι διηγήθησαν ότι τα ήκουσαν) και νήθουν εντός σπηλαίων, όπου πολλάκις απώλεσαν τα σφονδύλια των, τα καλούμενα νεραϊδοσφόνδυλα (πολλά τούτων έχουν οι χωρικοί και μοι επέδειξαν, είναι δε λίθινα). Άλλοτε παρακάθηνται εις συμπόσιον εν μέση οδώ. Αλίμονον εις εκείνον όστις ήθελε διέλθη και πατήση τας τροφάς των χωρίς να τας βλέπη. Ούτος θα πάθη αφεύκτως κακόν. Ή θα γίνη κωφός, ή θα χάση την όρασίν του. Πολλάκις τρελλαίνεται, άλλοτες χάνει τη μίαν των χειρών του, τον ένα των ποδών του ή άλλο τι παραπλήσιον κακόν πάσχει. Πολλάκις αρπάζουν τρυφερά βρέφη και αφήνουν άλλα, άτινα ομοιάζουν με γέροντας και δεν αυξάνουν. Ζώσιν εις τας ράχεις, τας φάραγγας, τους βράχους, τα σπήλαια και τας κοιλάδας. Όταν είναι ανεμοστρόβιλος, τότε χορεύουν οι Νεράιδες. Την στιγμήν εκείνην πολλοί τας έχουν ίδη. Είναι κατά πάσαν πιθανότητα προσωποποιήσεις των θυελλωδών πνοών των ανέμων. Οι ήχοι των σειομένων δένδρων κατά την ανεμοστρόβιλον και ο ροίζος των μετεωριζομένων φρυγάνων προσπίπτουν εις την φαντασίαν των απλοϊκών χωρικών ως ήχοι τυμπάνων. Αι μικραί οπαί, ας κατασκευάζει η δίνη του στρεφομένου ανέμου εντός των σπηλαίων, είναι, κατά τους χωρικούς, «οι τρύπες που αφήνουν ταδράχτια Νεράιδων.» Αι Νεράιδες είναι και χωρίς να τας δοθή αφορμή κακοποιά στοιχειά. Κατωτέρω καταγράφω αυτολεξεί ως ήκουσα τινάς των περί αυτών παραδόσεων από την Ευγενικήν Παπαγιάννη αγράμματον 55 ετών.