Νεράϊδες Ζ

Μνιά φορά ένας άθρωπος ήθελε να γενή λυράρης, και του ‘παν οι jαθρώποι – Ανέθε’ς να γενής καλός λυράρης, θα ‘πά’ να παίξης τη λύρα τω Νεράjδω. Κ’ επήγε ‘ς τη Βίγλα, κ’ ήκαμε με το μαχαιράκι ντου ‘ς τη μέση ταλωνιού για να περμαζωχτούν οι Νεράjδες μέσα. Και ήκατσε ‘ς το γύρο ταλωνιού και ήπαιζεν τη λύρα. Μνια γκοπανιά θωρεί δυό – τρία κουράδια Νεράjδες κ’ επηγαίναν – ε μέσα ‘ς ταλώνι αυτός δεν εμίλειενε, εφοβούντον – ε να μην του πάρουν οι Νεράjδες τη φωνή ντου. Και οντέν εχορεύγαν οι Νεράjδες ετραγουδούσαν – ε, κ ελέγαν – ε ένα τραγουδάκι: Να ηξεύραν οι κοπέλλες πως τα κάνουν τα κουρλάκια! Αντωναϊδα και λουλάκι ή και ένα χορταράκι.