Μια φορά επήγαν εις μια βασίλισσα και επήραν το παιδί και το επήγαν εις μία ράχην και του ‘λεγαν του παιδιού: «Μωρέ καλό παιδί, δεν ήξευρεν η μάννα σου να σ’ αλείψη με ένα χορτάρι; Και το παιδί κατά που ‘λέγαν, ήκουσεν τι έλεγαν. Επάε μια σκλάδα να πινιγή και της λέει το παιδί: «Μη πνίγεσαι και σύρε εις το σπίτι μου, όταν ήμουν εγώ, το είχαν με κόκκινη μπογιά και τώρα όπου έφυγα, το έχουν με μαύρη μπογιά». Και επήγεν εις το σπίτι του παιδιού και λέγει της μάννας του: «Να πάτε να πάρετε ένα χορτάρι, να τ’ αλείψετε». Και επήγαν και το άλειψαν. Και της είπε: «σύρτε σταθήτε από την πέρα τη ράχη.» Και οι ξωτικές επήγαιναν να το φιλήσουν και εμύριζε από κείνο το χορτάρι και του είπαν: «σύρε εις τη μάννα σου.»