Περί εξωτικών

Μια γυναίκα είχε δυο θυγατέρες και την μία την έστειλε εις το μύλο να αλέση. Επάη εις το μύλο και δεν ήτον ο μυλωνάς εκεί. Ήυρε τες ξωτικές, την έπιασαν την κοπελιά και την εστόλεσαν, την έκαμαν νύφη, οι ξωτικες έφυγαν και επάησαν να φέρουν και άλλες, και άφησαν την κοπέλλα με μίαν γριγιά ξωτική, και η κοπέλλα είπε της γριγιάς να φύγη και εφόρτωσαν το μουλάρι το αλεύρι και έφυγεν η κοπέλλα. Οι ξωτικές επάησαν εις το μύλο και δεν την ηύραν την κοπέλλα, και επάησαν εις το δρόμο να την φτάσουν την κοπέλλα και ηύραν το μουλάρι φορτωμένο και έλεγαν μεταξύ των: «Για η μια μεριά, για κ’ η άλλη, για και το πανωφόρτι, η κοπέλλα που είναι;» Και ότ’ ελαλούσεν οι μαύρος ο πετεινός, έφευγαν, και ότ’ ελαλούσεν ο άσπρος, επήγαινεν προς το μουλάρι. Επάη η κοπέλλα με τα στολίδια εις τη μάννα της. Είπε και η άλλ’ η κοπέλλα: «Θα πάω κ’ έχω εις το μύλο ν΄αλέσω.» Επάγη κ’ αυτή εις το μύλο και την έπιασαν οι ξωτικές και την έσφαξαν. [ Περί εξωτικών= έγραψα εις το περί Συλλογής Ηθών και Εθίμων Ηπειρωτικών φυλλάδιον Β της 1873]