Κορυφαί Ατελείωτοι

Το βουνό είνε ατελειώτο. Ένω σωρό αι κορυφαί του. Η μία πίσω από την άλλην. Η μία επάνω από την άλλην. Στο Θυμίαμα στέκεται ο αγωγιάτης και σταυροκοπιέται. Είνε η θέσις που οι παληοί έκαιαν θυμίαμα για να φύγουν η Ξωτικές, που παρουσιάζοντο συχνά, φωτισμένες από τον ήλιο όταν έστρεφε στη δύσι του. Είνε ακόμη, επάνω σε μια πέτρα, καμμένα κάρβουνα και στάχτη από λιβάνι, ένα δυνατό ξόρκι για της νεράϊδες, που είνε γεμάτος ο τόπος, που τόσο δύσκολα περνιέται, χωρίς δρόμους και μόνον με της γιδόστρατες το ένα μέρος επικοινωνεί με το άλλο.