Μια φορά – ήταν νύχτα – άκουσα μπάμ μπούμ, μπάμ, μπούμ: τούμπανα, βιολιά, γλέντια. Ήταν οι Νεράϊδες που σέρναγαν. Πήγαν πάνω στο Κεφαλόβρυσο (τοπωνύμ.) Έπαψαν τα όργανα. Τότε άκουσα τον κόπανο κάπ κούπ. Στάθηκαν κι έπλυναν εκεί πέρα. Τώρα που να ιδής Νεράϊδες. Μπήκαν μεσ’ στον κόσμο τα Δαιμόνια.