«Φασκιώνουν οι μιλιτένιες τα μιταξουτά» ή τα κατουρούν» (Μιλιτένιες= οι νεράϊδες «εξωτερικά πράγματα παθαίνει ο άνθρωπος») Έτσι εξηγούνται οι λεκέδες που έχουν τα μεταξωτά τα κλεισμένα στα μπαούλα. Διηγήσεις σχετικαί με τις νεράϊδες από την ιδίαν γραίαν. «Βγήκα έξω, καρτέραγα τον πατέρα μου ακούγονταν τα βιολιά, οι μουσικές απ’ όξω από το χαγιάτι ίσια τα μεσάνυχτα πριν να λαλήσουν οι πετεινοί. Αγερικά ήταν! Μαρμαρώθηκα, άρχισα να δέρνουμαι. Λαλούσαν, χαρά είχαν στο φούρνο απ’ όξω το χαγιάτι. Βγαίνω έξω τίπτα ‘Ρχίσαν να λαλούν οι πετεινοί, φύγαν. Όποιος βρίσκεται κει ή παρλακός ή κουφός γίνεται. Δεν πρέπει να μιλήσει κανείς. Στα νερά λούζονται αυτές, να τύχη άνθρωπος παθαίνει δεν πρέπει να σποριάζη (=να μιλή).» Άλλη διήγησις: «Ακούει βιολιά! Μούλωνε τις και η μάννα της «Άμα μιλήση παρλακώνετ’ ο άνθρωπος. Δίνουν και πλούτη όμως στον άνθρωπο τις δουρίζει. Άλλαι ονομασίαι: Αγερικό, Φοβιό π.χ. «έντεσες, αντάμωσες φόβιο σ’ ένα πηγάδι». Όπου πηγάδι ζουν αυτές»