Μια πήγε να πλύν’ και άκσε τς κουπανίδες dακ – dούκ που κουπανούσαν. Κάτ’ κορίτσια ήταν με άσπρα φορέματα. Όσο να πάη η κοdά κείν’, φύγαν εκείνα, πήγαν στο γιαλό. – Θάναι καμέν’ δωδεκάμερα, είπε, και θάναι ξωτ΄κές.