Στην Κόκκινην Παϊδιά την νύχτα βγκαίννουν από μέσα στηλ – λαγκάδα που έ μια μεγάλη σπηλλιά Καλές Αρκόντισσες και περνούν εις τον ποταμόν και παίζζουν βιολιά, κλαρίνα, λαούτια. Επήεν κ’ ένας παιχνιδιάτορας ο Γέρον Κουμάς και του έπαιξεν που είχαγ γάμον κ εχορεύγκαν κι άμα ετέλεψεν ο γάμος τον επήραν και τον επήαν σ’ έναμ μέρος που είχαν τρεις σωρούς γρόσα. Επήρεν πια ‘φτος κ’ εγέμισεν τον τουρβάν του. Έρκετ’ αφ’ το σπίτιν, τα βάλλει μέσ’ στο σεντούκιν την άλλην ημέραν σα να τα δη κ’ ήτον όλλα καμωμένα κάρβουνα. [Κόκκινην Παϊδιά= τοπωνυμία]