Άμα ήμαν κουρίτς πάϊνα μι άλλα κουρίτσια να πάρου νιρό τ νύχτα κι κει ‘ς τα βρύς είδα τέσσερις γναίκις απ κάθουντανι κι χτενίζουνταν κι φόβγαμι κι δε μπήραμι νιρό. Άλλ το είδανι να χουρεύουνι κι να τραγδάνι κι όπιοις πέρναγι τουν μάλιβαν μι τς πέτρες. Σι κείν τα βρύς ακόμ βρίσκουντι νιραϊδουσφόντλα (λίθινοι σπόνδυλοι των ατράκτων).