dc.contributor.author | Ιωαννίδου, Μ. | |
dc.coverage.spatial | Εύβοια, Αγία Άννα | |
dc.date.accessioned | 2016-01-15T11:09:06Z | |
dc.date.available | 2016-01-15T11:09:06Z | |
dc.date.issued | 1942 | |
dc.identifier.uri | http://hdl.handle.net/20.500.11853/295707 | |
dc.language | Ελληνική - Κοινή ελληνική | |
dc.language.iso | gre | |
dc.rights | Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές | |
dc.rights.uri | https://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/4.0/deed.el | |
dc.title | Οι Νεράϊδες και τα ξωτικά πηγαίνουν στους αλαφροήσκιωτους. Ένας ο παππούς της , στον Κουτσικιά δεν τις φοβόταν καθόλου, γιατί κοιμόταν πάντα πάνου στο ντουφέκι του. Έτσι πήγαινε οπουδήποτε κι οποιαδήποτε ώρα. Μια φορά άνταισε ήρθαν οι Νεράϊδες, τις άκουσε να λένε «Θα τόνε παίρναμε, αλλά είναι βαρύς κι ασήκωτος γιατί έχει όπλο. Έφευγαν τραγουδώντας και χορεύοντας. Στο τέλος του τραγουδιού έλεγαν: Αμάραθος κι απήγανος και το λουλακάκι κι άλλο ένα χορταράκι αν τον ΄ξερε η μαννούλα σου ποτέ παιδί δεν χάνει. Γι’ αυτό κάνουν χαϊμαλιά μ’ αυτά τα χόρτα και σταυρό από βάτο. Αυτά τα κάναν αρχαίες. | |
dc.type | Παραδόσεις | el |
dc.description.drawernumber | Παραδόσεις ΚΣΤ΄ - ΛΣΤ΄ | |
dc.relation.source | Λ. Α. αρ. 1479 Δ, σελ. 13 – 14, Μ. Ιωαννίδου, Λαογ. Αγίας Άννης, 1942 | |
dc.relation.sourceindex | 1479 Δ | |
dc.relation.sourcetype | Αρχείο χειρογράφων | |
dc.description.bitstream | D_PAA_04445w, D_PAA_04445w2 | |
dc.subject.legend | Παράδοση ΚΣΤ | |
edm.dataProvider | Κέντρον Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών | el |
edm.dataProvider | Hellenic Folklore Research Center, Academy of Athens | en |
edm.provider | Κέντρον Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών | el |
edm.provider | Hellenic Folklore Research Center, Academy of Athens | en |
edm.type | TEXT | |
dc.coverage.geoname | 262565/Εύβοια, Αγία Άννα | |