Μια φορά ήτονε μια μαμμή, Κατερίνα τη λέγανε. Ένα βράδυ επήε τα μεσάνυχτα και της χτύπησε ένας άνδρας και της λέει «Να ρθής να ξεγεννήσης τη γυναίκα μου». Αυτή δεν τον εγνώρισε, λέει «Δεν ξέρω το σπίτι». Λέει αυτός «Θα πάμε μαζί;» Φεύγουν τον ακολουθεί η μαμμή. Αυτός πάει ομπρός και τραβάει από κάτω από το Κάστρο σε μια σπηλιά όπου σήμερο σώζεται η Αγία Παρασκευή. Η μαμμή μόλις είδε κ’ εποροχώρησε εκεί εφοβήθηκε, αλλά τι να κάνει! Όταν έφθασε στη σπηλιά βρήκε την εγκυούσα κ’ ήτανε πάνω σ’ ένα ωραίο πάπλωμα. Η μαμμή μόλις είδε το πάπλωμα το γνώρισε ποιανής ήτονε, αλλά δε μίλησε γιατί φοβήθηκε. Όπως έπιασε το παιδί, αφού γέννησε η Νεράϊδα, με τα χέρια της τα ματωμένα έβαλε μια βούλα στο πάπλωμα. Την πλήρωσε ο άντρας κ’ έφυγε η μαμμή. Μετά από τρείς μέρες επήγε η μαμμή σ’ αυτής που ήξερε πως είχε το πάπλωμα. Λέει της «Ήρθα να βγω από μια υποψία. Άνοιξε το σεντούκι σου και βγάλε το πάπλωμα από μέσα.» Λέει της τι συμβαίνει. Λέει της η μαμμή: «Κάτι θέλω να ‘δώ». Αυτή έβγαλε το πάπλωμα, το κοιτάζει η μαμμή και βλέπει τη βούλα που είχε κάμει με το ματωμένο χέρι της όταν ξεγενούσε τη Νεράϊδα. Λέει της «Το βλέπεις αυτό το αίμα;» Λέει: «Το βλέπω» αλλά που βρέθηκε το αίμα στο πάπλωμά μου. Πως το ξερες εσύ». Τότες η μαμμή της είπε την ιστορία και πως ήρθε γι’ αυτό να ιδή. Τότες η γυναίκα που τ’ άκουσε τα ‘χασε κι αυτή ν’ ακούη πως της πήρε το πάπλωμα η Νεράϊδα.