Βάγια αλ' Παρθένη
Ο πλούσιος Βεντιστινός Παρθένης είχε μια όμμορφη δούλα. Τα παιδιά του χωριού ξετρελλαμένα μαζί της, ζητούσαν να την παντρευτούν. Μα αυτή κανένα δεν ήθελε για άντρα της. Μια μέρα, μαζύ μ’ άλλα κορίτσια, πήγε να μαζέψει λάχανα στο ξωκλήσι του Αϊμηνά. Κι ενώ τ’ άλλα τα κορίτσια γυρίσανε στο χωριό, η Βάγια δεν ξαναφάνηκε πια. Τα κορίτσια λέγανε, ότι είδανε τη Βάγια να κάθηται σε φτερωτή πλαγιά και να κουβεντιάζει με μια μαυροντυμένη όμμορφη ψηλή γυναίκα. Η παράδοση αναφέρει ότι η γυναίκα αυτή είταν Νεράϊδα η Αγία. Πολλοί όμως στο χωριό λένε ότι είταν Αγία, γιατί η Βάγια είταν θρήσκο κορίτσι. [Βάγια= η δούλα}
Τόπος Καταγραφής
ΤρίκαλαΧρόνος καταγραφής
1948Πηγή
Αλεξ. Κ. Χατζηγάκη, Παραδόσεις τ' Ασπροποτάμου, Τρίκαλα, 1948, σελ. 121, αρ. 249Συλλογέας
Ευρετήριο και είδος πηγής
Παραδόσεις τ' Ασπροποτάμου, ΒιβλίοΤύπος τεκμηρίου
ΠαραδόσειςTEXT