Η Γελλιδοκαμάρα τ'ς Καψιάνης

Στ’ gαψιάνη είναι κάτι βράχ’ και κάνουν καμάρα κι αποκάτω περνά ο δρόμος. Είναι η Γελλιδοκαμάρα που βγαίνουν οι αγελλούδες. Κάποτε μια γριά πήγε στ’ Μαΐντα να μαζέψ’ φασόλια. Όταν τέλειωσε κ’ ήκανε να φύγ’, ακούει τραγούδια και βιολιά. Γυρίζ’ να δει και βλέπ’ μπροστά τ’ς τ’ Γελλιδοκαμάρα τ’ς Καψιανής. Ενώ είτανε μακριά τ’ν ήβλεπε μπροστά τ’ς. Δίπλα είταν ένας βράχος πλατύς και πάνω χορεύαν έξη κοπέλες. Λέει, «Ά, μεσημεριάτι’κα ηύρατε για χορό» και φεύγ’. Προχωρούσε, προχωρούσε κι όλο στο ίδιο μέρος είταν. Ούτε βήμα δεν είχε πάει. Γυρίζ’, οι κοπέλες είταν ακόμα κει και χορεύαν. Τ’ς λέει: «Ά μωρή, αυτού να το βαστάξ’τε και καλό καιρό σας κάν’». Και τ’ς ήρθε τότ’ ένα μπάτσο και πήγε η κεφαλή τ΄ς στο πλ’αι. Τνε ψάχναν μετά και τ’ν ηύραν στο δρόμο καταγής. Κι όταν μετά ‘πό χρόνια πέθανε, ακόμα και μες στο φέρετρο είταν στο πλάι η κεφαλή τ’ς κ’ είχε ένα σ’μάδ’ σα να ‘ταν σιδερωμένο το μάγουλο. [gαψιανή= περιοχή κοντά στο Φαλατάδο]