Τα ζωτ'κά κ' η κοπριά

Μια φορά ο σ’χωρεμένος ο μπάρμπα – Πέτρος είχε πάει στα κτήματά τ’, στον Άη – Σίδωρο. Άκουσε κει μια φωνή και του ‘λεγε: «Έλα πιο κάτω έλα πιο κάτω». Έτσ’ κατεβαίνοντας ήφτασε προς τη θάλασσα, στ’ Χαμέντ’. Ήκατσε κει σε κάτ’ βράχ’ μα δεν ήβλεπε τίποτα. Τον είχαν πάρ’ οι αγελλούδες. Μετά σα να κρύωσε και μπήκε σε μια μάντρα, αλλά κει τον πιάσαν τα ζωτ’κά και τόνε χώσαν όλο στ’ gοπριά. Τόνε ψάχναν τ’ν άλλη μέρα, που να τον βρούν. Φέραν ύστερα ένα σκύλο κ’ αυτός τον ηύρε με τη μυρωδιά και τον ξεχώσαν. [Μπάρμπα- Πέτρος= πρόκειται για τον Πέτρο Μωραΐτη τον «Κόκκινο», απ’ τη Μέση, Άη – Σίδωρο= Άγιο Ισίδωρο]