Νεράϊδες λέγονται γιατί βγαίνουν σε νερό. Γι’ αυτό δεν πάμε τη νύχτα στη βρύση τα δωδεκαήμερα. Αυτές είχαν όργανα. Πάνε μια φορά και ξεμοναχεύουν τον παππού μου. Τον γύριζαν σ’ όλα τα βουνά γύρω. Δεν τον απόμεινε τίποτα ούτε βρακί. Τον ανεβάναν απάνου στην πηγή (=4 βρύσες) Λέγαν: Συλαλεύεται Χριστός συλλαλεύομαι κι εγώ Δος του κι ας πηγαίνομε τίποτα δεν παθαίνουμε δός του κι εσύ Μαστροβασίλη. Ο Μαστροβασίλης όμως ήρθε στα λοϊκά του. Ανέβηκε και καθόντανε στη βρύση. Τον είχανε σακατέψει γιατί τον χτυπάγανε στην πλάτη. Αυτές πάντα γυρεύουνε να τον ρίξουν τον άνθρωπο μες το νερό και να τον πνίξουν. Αλλά κι ο άνθρωπος μόλις βραχή ξυπνάει. Βγαίναν και καταμεσήμερο, γι αυτό φοβούνται να πάνε μόνοι μακριά οι άνθρωποι. Τα παλιά χρόνια βγαίναν στα δώματα τα δωδεκάμερα και χορεύαν αυτές! Τότε βγαίναν τα δαιμονικά, γιατί δεν βάνανε στους νεκρούς εμπρός την πεντάλφα. Τώρα που τήνε βάνουν την πεντάλφα δεν βγαίνουν οι νεκροί από τα μνήματα. [Συλαλεύεται Χριστός= αυτό το λέγαν πάντοτε της Αναλήψεως, που έκαναν πάντα μπάνιο (Προφέρ. «της συλλαλήψεως»), ας πηγαίνουμε= δηλ. στη θάλασσα, Μαστροβασίλη= Του το καναν κάμποσες φορές αυτός τίποτα, ώσπου λάλησε ο πετεινός και τότε χάνονται αυτές].

Ιωαννίδου, Μ.

Νεράϊδες λέγονται γιατί βγαίνουν σε νερό. Γι’ αυτό δεν πάμε τη νύχτα στη βρύση τα δωδεκαήμερα. Αυτές είχαν όργανα. Πάνε μια φορά και ξεμοναχεύουν τον παππού μου. Τον γύριζαν σ’ όλα τα βουνά γύρω. Δεν τον απόμεινε τίποτα ούτε βρακί. Τον ανεβάναν απάνου στην πηγή (=4 βρύσες) Λέγαν: Συλαλεύεται Χριστός συλλαλεύομαι κι εγώ Δος του κι ας πηγαίνομε τίποτα δεν παθαίνουμε δός του κι εσύ Μαστροβασίλη. Ο Μαστροβασίλης όμως ήρθε στα λοϊκά του. Ανέβηκε και καθόντανε στη βρύση. Τον είχανε σακατέψει γιατί τον χτυπάγανε στην πλάτη. Αυτές πάντα γυρεύουνε να τον ρίξουν τον άνθρωπο μες το νερό και να τον πνίξουν. Αλλά κι ο άνθρωπος μόλις βραχή ξυπνάει. Βγαίναν και καταμεσήμερο, γι αυτό φοβούνται να πάνε μόνοι μακριά οι άνθρωποι. Τα παλιά χρόνια βγαίναν στα δώματα τα δωδεκάμερα και χορεύαν αυτές! Τότε βγαίναν τα δαιμονικά, γιατί δεν βάνανε στους νεκρούς εμπρός την πεντάλφα. Τώρα που τήνε βάνουν την πεντάλφα δεν βγαίνουν οι νεκροί από τα μνήματα. [Συλαλεύεται Χριστός= αυτό το λέγαν πάντοτε της Αναλήψεως, που έκαναν πάντα μπάνιο (Προφέρ. «της συλλαλήψεως»), ας πηγαίνουμε= δηλ. στη θάλασσα, Μαστροβασίλη= Του το καναν κάμποσες φορές αυτός τίποτα, ώσπου λάλησε ο πετεινός και τότε χάνονται αυτές].

dc.contributor.author	Ιωαννίδου, Μ.
dc.coverage.spatial	Μικρά Ασία, Λιβίσσι (Λειβίσσι)
dc.coverage.spatial	Μικρά Ασία, Μάκρη
dc.date.accessioned	2016-01-15T11:09:00Z
dc.date.available	2016-01-15T11:09:00Z
dc.date.issued	1943
dc.identifier.uri	http://hdl.handle.net/20.500.11853/295576
dc.language	Ελληνική - Κοινή ελληνική
dc.language.iso	gre
dc.rights	Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές
dc.rights.uri	https://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/4.0/deed.el
dc.title	Νεράϊδες λέγονται γιατί βγαίνουν σε νερό. Γι’ αυτό δεν πάμε τη νύχτα στη βρύση τα δωδεκαήμερα. Αυτές είχαν όργανα. Πάνε μια φορά και ξεμοναχεύουν τον παππού μου. Τον γύριζαν σ’ όλα τα βουνά γύρω. Δεν τον απόμεινε τίποτα ούτε βρακί. Τον ανεβάναν απάνου στην πηγή (=4 βρύσες) Λέγαν: Συλαλεύεται Χριστός συλλαλεύομαι κι εγώ Δος του κι ας πηγαίνομε τίποτα δεν παθαίνουμε δός του κι εσύ Μαστροβασίλη. Ο Μαστροβασίλης όμως ήρθε στα λοϊκά του. Ανέβηκε και καθόντανε στη βρύση. Τον είχανε σακατέψει γιατί τον χτυπάγανε στην πλάτη. Αυτές πάντα γυρεύουνε να τον ρίξουν τον άνθρωπο μες το νερό και να τον πνίξουν. Αλλά κι ο άνθρωπος μόλις βραχή ξυπνάει. Βγαίναν και καταμεσήμερο, γι αυτό φοβούνται να πάνε μόνοι μακριά οι άνθρωποι. Τα παλιά χρόνια βγαίναν στα δώματα τα δωδεκάμερα και χορεύαν αυτές! Τότε βγαίναν τα δαιμονικά, γιατί δεν βάνανε στους νεκρούς εμπρός την πεντάλφα. Τώρα που τήνε βάνουν την πεντάλφα δεν βγαίνουν οι νεκροί από τα μνήματα. [Συλαλεύεται Χριστός= αυτό το λέγαν πάντοτε της Αναλήψεως, που έκαναν πάντα μπάνιο (Προφέρ. «της συλλαλήψεως»), ας πηγαίνουμε= δηλ. στη θάλασσα, Μαστροβασίλη= Του το καναν κάμποσες φορές αυτός τίποτα, ώσπου λάλησε ο πετεινός και τότε χάνονται αυτές].
dc.type	Παραδόσεις	el
dc.description.drawernumber	Παραδόσεις ΚΣΤ΄ - ΛΣΤ΄
dc.relation.source	Λ. Α. αρ. 1480, σελ. 40 – 3, Μ. Ιωαννίδου, Λαογρ. Προσφύγων Λιβησίου, Μάκρης, 1943
dc.relation.sourceindex	1480
dc.relation.sourcetype	Αρχείο χειρογράφων
dc.description.bitstream	D_PAA_04314w, D_PAA_04314w2
dc.informant.name	Μακρή, Αννίκα
dc.informant.gender	Γυναίκα
dc.informant.age	35
dc.subject.legend	Παράδοση ΚΣΤ
edm.dataProvider	Κέντρον Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών	el
edm.dataProvider	Hellenic Folklore Research Center, Academy of Athens	en
edm.provider	Κέντρον Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών	el
edm.provider	Hellenic Folklore Research Center, Academy of Athens	en
edm.type	TEXT
dc.coverage.geoname	304183/Μικρά Ασία, Λιβίσσι (Λειβίσσι)
dc.coverage.geoname	304183/Μικρά Ασία, Μάκρη

Αρχεία σε αυτό το τεκμήριο

Αρχεία	Μέγεθος	Τύπος	Προβολή
Δεν υπάρχουν αρχεία που να σχετίζονται με αυτό το τεκμήριο.

Αυτό το τεκμήριο εμφανίζεται στις ακόλουθες συλλογές

Παραδόσεις
Παραδόσεις ή θρύλοι λέγονται οι λαϊκές προφορικές διηγήσεις που συνδέονται με συγκεκριμένους τόπους, χρόνους και χαρακτήρες, και θεωρούνται αληθινές.

Εμφάνιση απλής εγγραφής

Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές

Εκτός απ 'όπου διευκρινίζεται διαφορετικά, η άδεια αυτού του τεκμηρίου περιγράφεται ως Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές