Εάν η γρίνια και η αδιαθεσία συνεχίζετο και παρά τα γιατροσόφια η κατάστασις αντί να εβελτιούτο εχειροτέρευε, επίστευον ότι το παιδί δεν έπασχε από νόσημα της ανθρωπίνης αυτού φύσεως, αλλ’ ότι το επήραν οι ανεράϊδες και έλεγον ότι ομοιάζει προς τα «παρμένα της Φανερωμένης, διότι πλησίον Ι. Ναού εις το όνομα της Παναγίας της Φανερωμένης, όπου τα ρείθρα ξηροποτάμου, επιστεύετο ότι έβγαιναν οι ανεράϊδες και εχόρευον, αλλοίμονον δε εις τον ιδόντα αυτά ορχουμένας τον άλλαζαν, τον έπαιρναν ή τον ελάβωναν. Δια να βεβαιωθούν δε εάν όντως ή όχι το είχαν παρμένο, το απεγύμνωναν τελείως και το έφεραν και το απέθετον επί του ψυχρού μαρμάρου της Αγίας Τραπέζης όπου το άφηναν καθ’ όλην την διάρκειαν της νυκτός. Την πρωΐαν επανήρχοντο και εάν το παιδί επέζη εισέτι, απεφαίνοντο ότι δεν το είχαν πάρει οι ανεράϊδες και ότι έπασχε νόσημα ιάσιμον οπότε το παρελάμβανον και συνέχιζον τα γιατροσόφια. Εάν το εύρισκεν νεκρόν, τότε το είχαν πάρει οι ανεράϊδες. Ευνόητον βεβαίως ότι σπανιώτατα επέζων τα βρέφη μετά τόσην σκληράν δοκιμασίαν.

Βήχος, Κωνσταντίνος

Εάν η γρίνια και η αδιαθεσία συνεχίζετο και παρά τα γιατροσόφια η κατάστασις αντί να εβελτιούτο εχειροτέρευε, επίστευον ότι το παιδί δεν έπασχε από νόσημα της ανθρωπίνης αυτού φύσεως, αλλ’ ότι το επήραν οι ανεράϊδες και έλεγον ότι ομοιάζει προς τα «παρμένα της Φανερωμένης, διότι πλησίον Ι. Ναού εις το όνομα της Παναγίας της Φανερωμένης, όπου τα ρείθρα ξηροποτάμου, επιστεύετο ότι έβγαιναν οι ανεράϊδες και εχόρευον, αλλοίμονον δε εις τον ιδόντα αυτά ορχουμένας τον άλλαζαν, τον έπαιρναν ή τον ελάβωναν. Δια να βεβαιωθούν δε εάν όντως ή όχι το είχαν παρμένο, το απεγύμνωναν τελείως και το έφεραν και το απέθετον επί του ψυχρού μαρμάρου της Αγίας Τραπέζης όπου το άφηναν καθ’ όλην την διάρκειαν της νυκτός. Την πρωΐαν επανήρχοντο και εάν το παιδί επέζη εισέτι, απεφαίνοντο ότι δεν το είχαν πάρει οι ανεράϊδες και ότι έπασχε νόσημα ιάσιμον οπότε το παρελάμβανον και συνέχιζον τα γιατροσόφια. Εάν το εύρισκεν νεκρόν, τότε το είχαν πάρει οι ανεράϊδες. Ευνόητον βεβαίως ότι σπανιώτατα επέζων τα βρέφη μετά τόσην σκληράν δοκιμασίαν.

dc.contributor.author	Βήχος, Κωνσταντίνος
dc.coverage.spatial	Μήλος
dc.date.accessioned	2016-01-15T11:08:58Z
dc.date.available	2016-01-15T11:08:58Z
dc.date.issued	1960
dc.identifier.uri	http://hdl.handle.net/20.500.11853/295530
dc.language	Ελληνική - Λόγια ελληνική
dc.language.iso	gre
dc.rights	Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές
dc.rights.uri	https://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/4.0/deed.el
dc.title	Εάν η γρίνια και η αδιαθεσία συνεχίζετο και παρά τα γιατροσόφια η κατάστασις αντί να εβελτιούτο εχειροτέρευε, επίστευον ότι το παιδί δεν έπασχε από νόσημα της ανθρωπίνης αυτού φύσεως, αλλ’ ότι το επήραν οι ανεράϊδες και έλεγον ότι ομοιάζει προς τα «παρμένα της Φανερωμένης, διότι πλησίον Ι. Ναού εις το όνομα της Παναγίας της Φανερωμένης, όπου τα ρείθρα ξηροποτάμου, επιστεύετο ότι έβγαιναν οι ανεράϊδες και εχόρευον, αλλοίμονον δε εις τον ιδόντα αυτά ορχουμένας τον άλλαζαν, τον έπαιρναν ή τον ελάβωναν. Δια να βεβαιωθούν δε εάν όντως ή όχι το είχαν παρμένο, το απεγύμνωναν τελείως και το έφεραν και το απέθετον επί του ψυχρού μαρμάρου της Αγίας Τραπέζης όπου το άφηναν καθ’ όλην την διάρκειαν της νυκτός. Την πρωΐαν επανήρχοντο και εάν το παιδί επέζη εισέτι, απεφαίνοντο ότι δεν το είχαν πάρει οι ανεράϊδες και ότι έπασχε νόσημα ιάσιμον οπότε το παρελάμβανον και συνέχιζον τα γιατροσόφια. Εάν το εύρισκεν νεκρόν, τότε το είχαν πάρει οι ανεράϊδες. Ευνόητον βεβαίως ότι σπανιώτατα επέζων τα βρέφη μετά τόσην σκληράν δοκιμασίαν.
dc.type	Παραδόσεις	el
dc.description.drawernumber	Παραδόσεις ΚΣΤ΄ - ΛΣΤ΄
dc.relation.source	Λ. Α. αρ. 2339, σελ. 55 – 56, Κων. Βήχου, Μήλος, 1960
dc.relation.sourceindex	2339
dc.relation.sourcetype	Αρχείο χειρογράφων
dc.description.bitstream	D_PAA_04268w, D_PAA_04268w2
dc.subject.legend	Παράδοση ΚΣΤ
edm.dataProvider	Κέντρον Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών	el
edm.dataProvider	Hellenic Folklore Research Center, Academy of Athens	en
edm.provider	Κέντρον Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών	el
edm.provider	Hellenic Folklore Research Center, Academy of Athens	en
edm.type	TEXT
dc.coverage.geoname	256951/Μήλος

Αρχεία σε αυτό το τεκμήριο

Αρχεία	Μέγεθος	Τύπος	Προβολή
Δεν υπάρχουν αρχεία που να σχετίζονται με αυτό το τεκμήριο.

Αυτό το τεκμήριο εμφανίζεται στις ακόλουθες συλλογές

Παραδόσεις
Παραδόσεις ή θρύλοι λέγονται οι λαϊκές προφορικές διηγήσεις που συνδέονται με συγκεκριμένους τόπους, χρόνους και χαρακτήρες, και θεωρούνται αληθινές.

Εμφάνιση απλής εγγραφής

Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές

Εκτός απ 'όπου διευκρινίζεται διαφορετικά, η άδεια αυτού του τεκμηρίου περιγράφεται ως Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές