Οι Καλομοίρες ήσαν γυναίκες με το πρόσωπό τους άσκημο. Ένας επήγε μια φορά, ο Μπουραντάς, σ’ ένα σταυροδρόμι στο βουνό για να μάθη από τις Καλομοίρες να παίζη λύρα. Οι καλομοίρες άμα ‘κουσαν της λύρας που την έπαιζε για να τη μάθη επήγαν κ’ ετοιμάσθησαν να χορεύουν. Άρχισα αυτός κ΄επαίζε τη λύρα κι άρχισαν οι Καλομοίρες κ’ εχορεύγανε. Το τραγούδι τως ήτο: Χόρευγε Μαριά και Ρήνη χόρευγε κ’ εσύ Φροσύνη κι όποιος ήχασε γριάδες ας υπά’να της γυρεύγη είν κι ο άντρας μου άρρωστος καλλιά κείνος παρά εγώ Ας χορέψωμεν και τι κι ο χάρος καλά κρατεί ας χορέψωμεν κι ας πάη τούτ’ η γης θε να μας φάη. Αυτός που μάθαινε τη λύρα εξέχασε εκεί κ εκείνα που ήξερε πρώτα.