Εμφάνιση απλής εγγραφής

Νέραϊδος και Νεράϊδες Γαρδικιού

Από το σύρραχο της Κακαρδίτσας, περνώντας τις θέσεις Σανούρα, Ουραγκίνα, λάκκου, πετράλωνο Γούλα, ποτάμι Άσπρο, πατίτζια, ταμπούρια, Σκίνου κατεβαίνουν οι νεράϊδες του Γαρδικιού με κλαρίνα, βιολιά και νταϊρέδες, πηγαίνοντας στη Νεραϊδόβρυση του βουνού Καπ Γκράς. Μπροστά σαν γκεσέμι, τραβάει ένας γέρος με ανάστατα μακριά μαλλιά και γένεια, χτυπώντας το ταμπούρλο του και φωνάζοντας «Άϊντε εεε… Μπούμ και μπούμ» ενώ οι Νεράϊδες που τον ακολουθούν τραγουδάνε: «Αν είξεραν, οι μάννες τα παιδιά, Ποιο είναι το βοτάνι. Θρούμπι, αρήγανη κι άλλο ένα βοτάνι». Το άγνωστο βοτάνι, δεν το μαρτυράνε οι Νεράϊδες. Γι’ αυτό όποια γυναίκα έχει παιδί που υποφέρει από σπασμούς, πηγαίνει την νύχτα και πριν ή λαλήσει ο κόκορας, στη Νεραϊδόβρυση, κι αφήνει εκεί κάποιο ρούχο – κάποιο σημάδι του παιδιού. Αφήνει ακόμα κουλούρες γλυκά και φεύγει δίχως να κοιτάξει πίσω. Έτσι όταν φτάνουν οι Νεράϊδες, ευχαριστιένται από τα δώρα και παίρνουν την αρρώστεια του. [Σ ανούρα= Εις το κείμενον το τοπωνύμιον απαντά ως Σ ανούρα, ελλείποντος του γράμματος μετά το Σ, Θρούμπι= θυμάρι]

Αρχεία σε αυτό το τεκμήριο

Αυτό το τεκμήριο εμφανίζεται στις ακόλουθες συλλογές

• Παραδόσεις
  Παραδόσεις ή θρύλοι λέγονται οι λαϊκές προφορικές διηγήσεις που συνδέονται με συγκεκριμένους τόπους, χρόνους και χαρακτήρες, και θεωρούνται αληθινές.

Εμφάνιση απλής εγγραφής