Καλικάντζαροι
Ο Χριστός για το χατήριν του γιού του αφήνει όλλους τους αποθαμένους και τα σφαντάσματα αν τριγυρίσουν όλλον τον κόσμον σε δώδεκα μέρες από την γέννησιν του ίσιο με τβ βάφτισίν του. Αυτά τα σφαντάσματα είν’άλλα σα σφήκες, άλλα σάμ μέλισσες και το πιόμ-μεγάλου είσ- σ- σημ-μικρού πολλάκιν και την νύχταν έρχ έρκουνταιν και μας πειράζζουν εκεί που κοιμούμεστεν, άμα δεν κάμωμεν το σταυρόμ-μας. Άλλοι πάλιλ-΄’εσιν πως οι Καλλικαζζάροι εί-σ-σαν αθρώποι να γίνουνταν εκείνοι που γεννιούνταν τα δωδεκάμερα. Για τούτο όποιος γεννηθή ευτές τις ημέρες τον καύγουν εις την αρίδαν με το νι για να μη-γ-γίνη Καλικάζζαρος. Ευτοί γυρρίζζουμ- μέσ’στις στράτες και άμα δουν κανέναν άθρωπον καθίζουν εις την ράχην του και του λέσι ‘’Λούππος για βόλυμος; Κι άμα πη βόλυμος καθιζζ’απάνω του και βαραίνη (βαρενή-χειρόγραφον) ως εν τόπ-ρίξη κάτω. Γι αυτό την νύχταν άμα θέμεν να περάσωμεν ας’ έναμ-μέρος, παίρνομεν έναδ-δαυλόν, γαιτί οι Καλικόζζαροι φοβούνταιν την-φωτιάν. (αρίδεν=φτέρναν, λούππος=τύφλα, βόλυμος= μολύβι- εν Καρδαμύλα: Τούφλος γή βόλυμος’’)
Τόπος Καταγραφής
ΧίοςΧρόνος καταγραφής
1918Πηγή
Αρ. 692 – 76, Σ. Βίος, ΧίοςΣυλλογέας
Ευρετήριο και είδος πηγής
692, Αρχείο χειρογράφωνΤύπος τεκμηρίου
ΠαραδόσειςTEXT