Οι Καλλικάντζαροι

Την εσπέραν της προ της παραμονής την θεοφανείων ημέρας τα τεφατόμορφα και παιδοκτόνα ταύτα μορμολύκεια συναισθανόμενα την εν Ιορδάνη παρουσίαν του θεανθρώπου ενώ τας κάρας των δρακόντων συνέθλασε λέγουσι προς άλληλα τα εξής εν είδες επωδού :<qεύντι, να φεύνουμι κι έqθασ’ η Τιρλόπαπας: μη τη πατιρίτσα του και μι τη βριχτούρα του>διότι παραδέδοται ότι ο Ιησούς Χριστός είπε νηπιάζων περί του δωδεκαημέρου καθ’ο υπάρχει η παρουσία την ενοχλητικήν τούτων καλκατζάρων <δώδεκα μήνες σας αλαγού ‘γώ, δώδικα μέρες αλλαχτήτι σείς> δι ο λίαν τολμηροί θεωρούνται οι κωμασταί των νυκτών, οι οδοιπόροι κτλ. Τα δε οχληρά ταύτα όντα άμα <φωτιστούνα τα νερά φεύγουσι δρομαία μη ανεχόμενα την παρουσίαν του σταυρού και μεταβαίνουσιν ‘ς τα όρ’ ‘ς τα βνά κ’ είς τα’ άκαρπα τα δέντρα> ίνα το επόμενον δωδεκαήμερον ακμαία επιγκαθώσι του καταγθονίου αυτών έργου και σύρωσι τους ανθρώπους εις την αμαρτίαν ή και σωματικώς βλάψωσι ταις άφρονας ατρομήτους.