Τα δωδεκαήμερα ουδεμίαν αι γυναίκες εργασίαν εκτελούσι πλήν των τακτικών εκ την καθ’ημέραν οικιακήν υπηρεσίαν η αποχή και η εκεχειρία αύτη γίνεται και λόγω θρησκευτικής συνειδήσεως και λόγω ενδοιασμού προερχομένου εκ δυσιδαιμονίας και προλήψεως κατά τας ημέρας ταύτας οι καρκαντζέλ και οι βρυκολάκειδις, τα μάλλον επιβλητικά και επίφοβα στοιχειά εις τους μέχρι σήμερον εισέτι παρ’ημίν δεισιδαίμονας, έχουσι την περιοδείαν του και κολάζουσι τους μη εργαζομένους κατά τας ημέρας εκείνας. Τα αισχρά ταύτα φόβητρα της κοινής συνειδήσεως απαιτούσι κατά την γνώμην των γυναικών σέβας και τιμήν, άτινα πρέπει να εκδηλωθώσι πανηγυρικής δια της εν τύπω αργίας και φόβου οσάκις πρόκειται να μνημονεύσωσι του ονόματος αυτήν και λατρείας. Ουα δε εκ την γυναίκα εκείνην ήτις μη διατελούσα υπό το κράτος τούτην και αδιαφορούσα περί της ισχύος των επιφόβων στοιχείων, εργάζεται εν τω εξωτερικό διερχόμενος δι’ορέων και ακατσικήτων μερών χάριν των υποθέσεων του της τσιαύτης γυναικός το στήριγμα κατασπαράσσεται υπό λύκων τη υψηλή επινεύσει των φοβερών εναερίων πνευμάτων.