Οι καλικαζζάροι είσ' σαν αθρώποι, και γίνουνταιν εκείνοι που γεννειώνταιν τα Δωδεκάμερα. Γι αυτό όποιος γεννηθή ευτές τις μέρες, τον καύγουν εις την αρίδα με το 'νί, για να μηγ γίνη καλικάζζαρος. Ευτοί γυρίζζουμ μέσ' 'ς τις στράτες, κι άμα δούν άθρωπον του λέσι <Στούππος για βόλυμος;> Κι άμα πή <στούππος> στραβώννεται, κι άμα πή <βόλυμος> καθίζζει 'ς τη ράχιν του και βαραίνει και γίνεται ως εκατόν καντάρια και πεθαίν' ο άθρωπος. Γι αυτό την νύχταν ευτές τις μέρες, άμα θώμεν να περάσωμεν απέ κανέναμ μέρος, παίρνομεμ μαζζίμ μας κ' έναδ δαυλό, γιατί οι καλικαζζάροι φοβούνταιν τηφ φωτιά. (αρίδα= Πτέρνα, με το 'νί= Υνίον, λέσι= λέγουν, θώμεν=θέλωμεν)