dc.contributor.author | Ιωαννίδου, Μ. | |
dc.coverage.spatial | Βοιωτία, Αράχωβα | |
dc.date.accessioned | 2016-01-15T11:08:47Z | |
dc.date.available | 2016-01-15T11:08:47Z | |
dc.date.issued | 1938 | |
dc.identifier.uri | http://hdl.handle.net/20.500.11853/295291 | |
dc.language | Ελληνική - Κοινή ελληνική | |
dc.language.iso | gre | |
dc.rights | Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές | |
dc.rights.uri | https://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/4.0/deed.el | |
dc.title | Τη νύχτα δεν πίναν νερό αν δεν ρίξουν 2-3 κάρβουνα μέσα γιατί αλλιώς παθαίνεις την άλλη μέρα σπυριά. Τα σκαλικαντζοήμερα δεν λούνονται. Τα σκαλικαντζέρια έρχονται του Χριστού το βράδυ και φεύγουν των Φωτώνε που περπατεί ο παπάς τα σπίτια. Τα ξωτικά παρουσιαζόντουσαν στα σπίτια μια φορά στα παλαιά χρόνια. Άλλοτε οι γριγιές αυτές τις ημέρες τάβλεπαν εκεί που νέθαν στην παραστιά. Πίσω στον σταχτολόγο (το πίσω στη φωτιά από κάτω από το μπουχαρέ)παρουσιάζετο ένας, παιδί, γέρος κτλ. Όποιος τα έβλεπε αυτά τα ξωτικά ξύπναγε με ‘’μπαλώματα’’(σπυριά) το πρωί. Άλλοτε τα έβλεπαν, τώρα όχι πια γιατί είμαστε εμείς οι ίδιοι διαβόλοι! Άλλα περί καλλικαντζάρων δεν ξέρουν. | |
dc.type | Παραδόσεις | el |
dc.description.drawernumber | Παραδόσεις ΙΣΤ΄- ΚΕ΄ | |
dc.relation.source | Αρ. 1153 Α, σελ. 6, Αράχωβα, Μ. Ιωαννίδου, 1938 | |
dc.relation.sourceindex | 1153 Α | |
dc.relation.sourcetype | Αρχείο χειρογράφων | |
dc.description.bitstream | D_PAA_04027w, D_PAA_04027w2 | |
dc.subject.legendtitle | Τα Αγιοήμερα ή Σκαλικαντζαρόημερα(τα Δωδεκάημερα, τα σκαλικαντζέρια) | |
dc.subject.legend | Παράδοση ΚΔ | |
edm.dataProvider | Κέντρον Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών | el |
edm.dataProvider | Hellenic Folklore Research Center, Academy of Athens | en |
edm.provider | Κέντρον Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών | el |
edm.provider | Hellenic Folklore Research Center, Academy of Athens | en |
edm.type | TEXT | |
dc.coverage.geoname | 251851/Βοιωτία, Αράχωβα | |