Οι παθκιές του μαύρου

Στη Σιά υπάρχει μια τοποθεσία, που ονομάζεται ‘’παθκιές του μαύρου’’ ή του καλικάντζαρου’’. Στην τοποθεσία αυτή διακρίνονται μερικά βαθουλώματα σαν πατιές. Οι χωρικοί διηγούνται γι’αυτόν τον τόπο την εξής ιστορία. Πριν πολλά χρόνια γλεντούσαν πολλοί χωρικοί. Όταν μπήκαν σε κέφι, έβαλαν στοίχημα ποιος να πάη στην αγίαν Ελένην να φέρη ένα κλωνάρι τριμιθιάς. Η περιοχή αυτή βρίσκεται ένα ξωκλήσι της αγίας Ελένης και κοντά σ’αυτό μια μεγάλη τριμιθιά. Ένας απ’αυτούς, ο πιο τολμηρός, σαν νύχτωσε, πήρε μια μαύρη κατσαρόλα και ένα πηρούνι και ξεκίνησε. Ήταν δωδεκάμερα. Αλλά αυτός δεν πίστευε στις δεισιδαιμονίες. Πήγε στον τόπον που είχαν ορίσει κι έκοψε ένα κλώνι τριμιθιάς. Έκανε να φύγη, αλλά άκουσε μια φωνή, που έλεγε : ‘’Πόμινε μου θκιέ, νάρτω τζιαί εγιώ μιτά σου’’. Γύρισε και είδε ένα μαύρο καλικάντζαρο, που του είπε ‘’Να χαρής, θκιέ, έπαρμε μιτά σου, γιατί πονώ το πόιν μου’’. Αυτός τότε φόρεσε στο κεφάλι την κατσαρόλλα, για να μην του βγάλη τα μάτια ο καλικάντζαρος, και τον πήρε στη ράχη. Τα πόδια του μαύρου ήταν πολύ μακριά και άγγιζαν στη γή, σχηματίζοντας τις ‘’παθκιές του μαύρου’’. Όταν έφτασαν στο χωριό και είδε ο καλικάντζαρος το φώς, έδωσε μια σπρωξιά στο χωρικό και έφυγε για το βουνό.