Κατά το διάστημα του 12 ημέρου, ως και πολλαχού ούτω και εν Μήλω επιστεύετο, ότι ενώ ο Χριστός ήτο αβάπτιστος, εύρισκαν την ευκαιρίαν οι καλικατζιάροι να βγούν και να πειράζουν τους ανθρώπους. Οι καλλικατζιάροι ήταν <ανθρωπάκια> μικρά, μαυρειδερά, με ποδάρια σαν του τράου, με οργιά (=ουρά) και με μακρινά νύχια. Τσοι ‘στερνε ο Ξά ‘πό πά (=ο έξω από εδώ, δηλ. ο διάβολος) να πειράξουνε τσοι αθρώποι. Δεν εμπαίνανε από τη μπόρτα αλλά κατεβαίνανε από το φουγλάρο (καπνοδόχο)στο τζάκι για να μαγαρίσουνε (μιάνουν) το φαί και να κάμουνε και ότι διαολιά μπορούνε. Λένε πως πιάνανε και τσοι αθρώποι στο χορό, μα εγώ δεν το ξέρω. Αυτή τη δουλειά ξέρω πως τήνε κάνανε οι ανεράιδες που καρτερούσανε στα τρίστρατα και άμα περνούσε καμμιά τη νύχτα, τήνε βάνανε στο χορό και δεν την αφήνανε ά δεν ξημέρωνε. Το καλό μας που η βασιλεία τωνε δε βαστά πολύ γκαιρό. Μέχρι που να αγιάση ο παπάς και δος του δρόμου, από δώ πάνε κι άλλοι(γίνονται άφαντοι). Άμα γεύγουνε οι Καλλικατζιάροι λένε. Πάμε για να φύγωμε γιατ’ έρχετ’ ο Τουρλόπαπας με την αγιαστούρα του και με την μπαστούρα του.