Κουλουπάν’ς είνι ξουτκό ήτανε ναι βουλά κι πάινι κι μαρκάλαι τα πράματα κι ψόφαγαν. Κ’έβγινι’ς τγ κακή σ΄παρα τα Ουξυούλις. Ώμοιαζι σα σκ΄λί, σάμ πρόβατου.. κι βέλαζι σα βόιδ, σα γιλάδ.. έβγινι τα νύχτα παρά δε. (Κατά ρην υπαγόρευσιν των ανωτέρω ο διηγούμενος με ηρώτησε) : τι σι παρθινεύουν αυτά τα πράματα να τα μάθς ; Ο αλλαχόθι ως ήσκιος χαρακτηριζόμενος, εν Μικρά Παλούκοβα της Ναυπακτίας, ορεινώ χωρίω εκτισμένω εις τας παρωρείας της Οξυάς χαρακτηρίζεται ως ο Κολοπάνης. Το ξωτικό αυτό δεν είναι παράδοξον να είνε η απήχησις του αρχαίου ποιμενικού Πανός. Σημειωτέον δε, ότι μόνον εν τω χωρίω τούτω δίδεται ο τοιούτος χαρακτηρισμός, εις ουδέν δε έτερον και των ομόρψν ακόμη. Εξήτασα λεπτομερώς τα της θεραπείας και έλαβον τας εξής θετικάς πληροφορίας. Άμα τη εμφανίσει του πρέπει να σχηματισθή πλησίον της στρούγκας εντός της γής οπή με δύο στόμια. Δια της οπής είναι ανάγκη να διέλθωσι τα υπό του ξωτικού προσβληθέντα πρόβατα. Ωσαύτως συντελεστικόν είναι να ανφθή ξυλοφωτιά, άνωθεν της οποίας να διελθώσι τα ζώα. Ξυλοφωτιά δε είναι το δια της τριβής ξηρών ξύλων αναπτόμενον πύρ, όπερ βεβαίως χρησιμεύει ως καθαρτήριον. (ξουτκό= Εξωτικό δαιμόνιον, κακή σάρα= Άδενδρος ανωφέρεια επικλινής, Κυρίως= ανήκουν τι σ’ενδιαφέρουν, τι κοινόν έχεις προς αυτά; [Τα δια του πρωτογενούς τρόπου της προστριβής των ξύλων παραγόμενον πύρ χρησιμοποιείται προς μαγικούς σκοπούς. Δεν είναι γνωστόν αν εν τη αρχαία ελληνική λατρεία περιεσώζετο ο τοιούτος τρόπος, εικάζεται δε μόνον ότι είς τούτον αναφέρεται ο μύθος της Σέμελης. Βλ. Gryppe Griech. Mythologie σελ. 1415)και η κατασκευή φαλλών εκ ξύλου συκής (αυτ. σελ. 826) Η παραγωγή του πυρός δια της προστριβής ξύλων συνηθίζεται παρά τισι λαοίς μέχρι τούδε προς μαγικούς σκοπούς, φαίνεται δε πιθανόν ότι και το άσβεστον πύρ, το καινούργιο φώς της αναστάσεως και το των πυρών του αγίου Ιωάννου του Ηλιοτροπίου ούτως εν αρχή παρεσκευάζετο. Σήμερον ακόμη ανάπτουν ούτως εν Ρωσσία το παρθένον ή ζωντανόν καλούμενον πύρ, το οποίον υπερπηδώσιν. (Βλ. Revye dew tradit. Popylaire τ. VIII σελ. 130-1.) Και το φώς της αναστάσεως οι εξ Ελλήνων καταγόμενοι κάτοικοι των Καρυών (Cargese) της Κορσικής αρχαιοτροπώτερον του συνήθους ανάπτουν δια πυρεκβόλων και ήσκας. Η δε δι οπής δίοδος προς θεραπείαν νόσων είναι πάγκοινος δεισιδαίμων συνήθεια, περί ής θα διαλάβωμεν ίσως πλατύτερον άλλοτε. Πρβλ. Λαογραφ. Γ’ 385, 17.)

Λουκόπουλος, Δημήτριος

Κουλουπάν’ς είνι ξουτκό ήτανε ναι βουλά κι πάινι κι μαρκάλαι τα πράματα κι ψόφαγαν. Κ’έβγινι’ς τγ κακή σ΄παρα τα Ουξυούλις. Ώμοιαζι σα σκ΄λί, σάμ πρόβατου.. κι βέλαζι σα βόιδ, σα γιλάδ.. έβγινι τα νύχτα παρά δε. (Κατά ρην υπαγόρευσιν των ανωτέρω ο διηγούμενος με ηρώτησε) : τι σι παρθινεύουν αυτά τα πράματα να τα μάθς ; Ο αλλαχόθι ως ήσκιος χαρακτηριζόμενος, εν Μικρά Παλούκοβα της Ναυπακτίας, ορεινώ χωρίω εκτισμένω εις τας παρωρείας της Οξυάς χαρακτηρίζεται ως ο Κολοπάνης. Το ξωτικό αυτό δεν είναι παράδοξον να είνε η απήχησις του αρχαίου ποιμενικού Πανός. Σημειωτέον δε, ότι μόνον εν τω χωρίω τούτω δίδεται ο τοιούτος χαρακτηρισμός, εις ουδέν δε έτερον και των ομόρψν ακόμη. Εξήτασα λεπτομερώς τα της θεραπείας και έλαβον τας εξής θετικάς πληροφορίας. Άμα τη εμφανίσει του πρέπει να σχηματισθή πλησίον της στρούγκας εντός της γής οπή με δύο στόμια. Δια της οπής είναι ανάγκη να διέλθωσι τα υπό του ξωτικού προσβληθέντα πρόβατα. Ωσαύτως συντελεστικόν είναι να ανφθή ξυλοφωτιά, άνωθεν της οποίας να διελθώσι τα ζώα. Ξυλοφωτιά δε είναι το δια της τριβής ξηρών ξύλων αναπτόμενον πύρ, όπερ βεβαίως χρησιμεύει ως καθαρτήριον. (ξουτκό= Εξωτικό δαιμόνιον, κακή σάρα= Άδενδρος ανωφέρεια επικλινής, Κυρίως= ανήκουν τι σ’ενδιαφέρουν, τι κοινόν έχεις προς αυτά; [Τα δια του πρωτογενούς τρόπου της προστριβής των ξύλων παραγόμενον πύρ χρησιμοποιείται προς μαγικούς σκοπούς. Δεν είναι γνωστόν αν εν τη αρχαία ελληνική λατρεία περιεσώζετο ο τοιούτος τρόπος, εικάζεται δε μόνον ότι είς τούτον αναφέρεται ο μύθος της Σέμελης. Βλ. Gryppe Griech. Mythologie σελ. 1415)και η κατασκευή φαλλών εκ ξύλου συκής (αυτ. σελ. 826) Η παραγωγή του πυρός δια της προστριβής ξύλων συνηθίζεται παρά τισι λαοίς μέχρι τούδε προς μαγικούς σκοπούς, φαίνεται δε πιθανόν ότι και το άσβεστον πύρ, το καινούργιο φώς της αναστάσεως και το των πυρών του αγίου Ιωάννου του Ηλιοτροπίου ούτως εν αρχή παρεσκευάζετο. Σήμερον ακόμη ανάπτουν ούτως εν Ρωσσία το παρθένον ή ζωντανόν καλούμενον πύρ, το οποίον υπερπηδώσιν. (Βλ. Revye dew tradit. Popylaire τ. VIII σελ. 130-1.) Και το φώς της αναστάσεως οι εξ Ελλήνων καταγόμενοι κάτοικοι των Καρυών (Cargese) της Κορσικής αρχαιοτροπώτερον του συνήθους ανάπτουν δια πυρεκβόλων και ήσκας. Η δε δι οπής δίοδος προς θεραπείαν νόσων είναι πάγκοινος δεισιδαίμων συνήθεια, περί ής θα διαλάβωμεν ίσως πλατύτερον άλλοτε. Πρβλ. Λαογραφ. Γ’ 385, 17.)

dc.contributor.author	Λουκόπουλος, Δημήτριος
dc.coverage.spatial	Αιτωλία
dc.date.accessioned	2016-01-15T11:08:40Z
dc.date.available	2016-01-15T11:08:40Z
dc.date.issued	1914
dc.identifier.uri	http://hdl.handle.net/20.500.11853/295131
dc.language	Ελληνική - Κοινή ελληνική
dc.language.iso	gre
dc.rights	Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές
dc.rights.uri	https://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/4.0/deed.el
dc.title	Κουλουπάν’ς είνι ξουτκό ήτανε ναι βουλά κι πάινι κι μαρκάλαι τα πράματα κι ψόφαγαν. Κ’έβγινι’ς τγ κακή σ΄παρα τα Ουξυούλις. Ώμοιαζι σα σκ΄λί, σάμ πρόβατου.. κι βέλαζι σα βόιδ, σα γιλάδ.. έβγινι τα νύχτα παρά δε. (Κατά ρην υπαγόρευσιν των ανωτέρω ο διηγούμενος με ηρώτησε) : τι σι παρθινεύουν αυτά τα πράματα να τα μάθς ; Ο αλλαχόθι ως ήσκιος χαρακτηριζόμενος, εν Μικρά Παλούκοβα της Ναυπακτίας, ορεινώ χωρίω εκτισμένω εις τας παρωρείας της Οξυάς χαρακτηρίζεται ως ο Κολοπάνης. Το ξωτικό αυτό δεν είναι παράδοξον να είνε η απήχησις του αρχαίου ποιμενικού Πανός. Σημειωτέον δε, ότι μόνον εν τω χωρίω τούτω δίδεται ο τοιούτος χαρακτηρισμός, εις ουδέν δε έτερον και των ομόρψν ακόμη. Εξήτασα λεπτομερώς τα της θεραπείας και έλαβον τας εξής θετικάς πληροφορίας. Άμα τη εμφανίσει του πρέπει να σχηματισθή πλησίον της στρούγκας εντός της γής οπή με δύο στόμια. Δια της οπής είναι ανάγκη να διέλθωσι τα υπό του ξωτικού προσβληθέντα πρόβατα. Ωσαύτως συντελεστικόν είναι να ανφθή ξυλοφωτιά, άνωθεν της οποίας να διελθώσι τα ζώα. Ξυλοφωτιά δε είναι το δια της τριβής ξηρών ξύλων αναπτόμενον πύρ, όπερ βεβαίως χρησιμεύει ως καθαρτήριον. (ξουτκό= Εξωτικό δαιμόνιον, κακή σάρα= Άδενδρος ανωφέρεια επικλινής, Κυρίως= ανήκουν τι σ’ενδιαφέρουν, τι κοινόν έχεις προς αυτά; [Τα δια του πρωτογενούς τρόπου της προστριβής των ξύλων παραγόμενον πύρ χρησιμοποιείται προς μαγικούς σκοπούς. Δεν είναι γνωστόν αν εν τη αρχαία ελληνική λατρεία περιεσώζετο ο τοιούτος τρόπος, εικάζεται δε μόνον ότι είς τούτον αναφέρεται ο μύθος της Σέμελης. Βλ. Gryppe Griech. Mythologie σελ. 1415)και η κατασκευή φαλλών εκ ξύλου συκής (αυτ. σελ. 826) Η παραγωγή του πυρός δια της προστριβής ξύλων συνηθίζεται παρά τισι λαοίς μέχρι τούδε προς μαγικούς σκοπούς, φαίνεται δε πιθανόν ότι και το άσβεστον πύρ, το καινούργιο φώς της αναστάσεως και το των πυρών του αγίου Ιωάννου του Ηλιοτροπίου ούτως εν αρχή παρεσκευάζετο. Σήμερον ακόμη ανάπτουν ούτως εν Ρωσσία το παρθένον ή ζωντανόν καλούμενον πύρ, το οποίον υπερπηδώσιν. (Βλ. Revye dew tradit. Popylaire τ. VIII σελ. 130-1.) Και το φώς της αναστάσεως οι εξ Ελλήνων καταγόμενοι κάτοικοι των Καρυών (Cargese) της Κορσικής αρχαιοτροπώτερον του συνήθους ανάπτουν δια πυρεκβόλων και ήσκας. Η δε δι οπής δίοδος προς θεραπείαν νόσων είναι πάγκοινος δεισιδαίμων συνήθεια, περί ής θα διαλάβωμεν ίσως πλατύτερον άλλοτε. Πρβλ. Λαογραφ. Γ’ 385, 17.)
dc.type	Παραδόσεις	el
dc.description.drawernumber	Παραδόσεις ΙΣΤ΄- ΚΕ΄
dc.relation.source	Δ. Λουκόπουλος, Αιτωλία, Λαογραφία Δ, 1913 – 1914, σελ. 414, αρ. 2
dc.relation.sourceindex	Λαογραφία, Δ
dc.relation.sourcetype	Περιοδικό
dc.description.bitstream	D_PAA_03864w
dc.subject.legendtitle	Κουλουπάν'ς
dc.subject.legend	Παράδοση ΚΓ
edm.dataProvider	Κέντρον Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών	el
edm.dataProvider	Hellenic Folklore Research Center, Academy of Athens	en
edm.provider	Κέντρον Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών	el
edm.provider	Hellenic Folklore Research Center, Academy of Athens	en
edm.type	TEXT
dc.coverage.geoname	265508/Αιτωλία

Αρχεία σε αυτό το τεκμήριο

Αρχεία	Μέγεθος	Τύπος	Προβολή
Δεν υπάρχουν αρχεία που να σχετίζονται με αυτό το τεκμήριο.

Αυτό το τεκμήριο εμφανίζεται στις ακόλουθες συλλογές

Παραδόσεις
Παραδόσεις ή θρύλοι λέγονται οι λαϊκές προφορικές διηγήσεις που συνδέονται με συγκεκριμένους τόπους, χρόνους και χαρακτήρες, και θεωρούνται αληθινές.

Εμφάνιση απλής εγγραφής

Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές

Εκτός απ 'όπου διευκρινίζεται διαφορετικά, η άδεια αυτού του τεκμηρίου περιγράφεται ως Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές

Κουλουπάν'ς

Αρχεία σε αυτό το τεκμήριο

Αυτό το τεκμήριο εμφανίζεται στις ακόλουθες συλλογές

Σχετικές εγγραφές