Από λάβωμα παθαίνουν τα πρόβατα όταν έρχεται ο τρισκατάρατος και τα μαρκαλάει. Πηγαίνει και μαρκαλάει τα καλύτερα πρόβατα. Και όποιο πρόβατο μαρκαλήση, εκείνο ψοφάει. Και γίνεται τότε ο τρισκατάρατος σαν άσπρο ζαγάζρι. Πολλοί και τον βλέπουνε τότε. Και αν σφάξη ο τσομπάνος κανένα πρόβατο από κείνα όπου έπεθε λάβωμα δια να το φάγη, τότε χειρότερα παθαίνουν και τα πρόβατα και αυτός ο ίδιος. Πρέπει όμως να σφάξη ένα αλλά να μην το φάγη, παρά να πάρη τη σπλήνα του, να την καρφώση μ’ένα άβαλτο καρφί εις ένα σταυροδρόμι και να μην περάση πλέον από κεί τα πρόβατά του. Τα κυνηγάει ο τρισκατάρατος γιατί γνωρίζει τους τσομπάνους και τα τροκάνια. Για τούτο πρέπει ν’αλλάξη ο τσομπάνος και να βγάλη τα τροκάνια από τα πρόβατα. Ν’αλλάξη και τη στάση, για να χάση το μέρος ο τρισκατάρατος. Αν είναι εύκολο να περάση ο τσομπάνος με τα πρόβατα από κανένα ρέμα ή κοντά από τα μνήματα, για να μείνη αυτού ο διάβολος. Μακάρι να πήγαινε τότε ο λύκος να έτρωγε κανένα πρόβατο. Ο τρισκατάρατος θ’άφηνε τότε τα πρόβατα και θα πεφτε ‘ς το λύκο. Μα το ξέρει ο λύκος και δεν πάει. [Βλ. Πολίτου Παραδ. Σελ. 1213. 1216 κε.]