Στη Λούτσα. Είναι βουνό. Κ’εδώ βγαίνουν σμιρδάκια, που τα λένε και στοιχειό. Σύμφωνα, μ’άλλες παραδόσεις για τα σμιρδάκια, αυτά φανερώνουνται στο μέρος που έχουν σκοτώσει κάποιο. Τότε αι σχετικαί παραδόσεις συγχέονται πολλές φορές με την παράδοση που φωνάζει το αίμα. Στο μέρος που έχουν σκοτώσει κάποιο φαίνεται πότε φωτιά, πότε γίδα, πότε σκυλί. Όποιος το δεί και σκιάζεται, μπορεί να τον πάρη συγκοπή. Συνήθως τα σμιρδάκια πειράζουν τα πρόβατα κι αυτά ψοφάνε. Έχουμε όμως παραδείγματα που πειράζουν και ανθρώπους. Στο Μουλάτσι μου διηγόταν ένας γέρος, πως περνώντας τα μεσάνυχτα από κάποιο βουνό είδε ένα πράμμα σα ζαγαράκι που τον καβάλληκε, τούβαζε τα ποδάρια του μπροστά στο λαιμό, τον έσφυγγε και τούλεγε διαρκώς τόνομά του. <Όρε Βασίλη, όρε Βασίλη..> Ο γέρος όμως ήξερε τι να κάνη και δεν έβγαζε τσιμουδιά κι έτσι γλύτωσε μ’αυτό. Όταν έφτασε στο χωριό, το σμιρδάκι πήδησε χάμω και χάθηκε, αν όμως ο γέρος τύχαινε να μιλήση την ώρα που μίλαγε το σμιρδάκι, τότε αυτό θα το έπνιγε.