Κατ'άλλην παράδοσιν η βασιλοπούλα απέστεργε τον έρωτα του Φράγκου και εκ κατάρας τούτου ή και των γονέων της (διότι η παράδοσις δεν είναι σαφής) έγινε Γοργόνα. Η βασιλοπούλλα της Τελέντου έν ηστέρζ'ετο να μπή σε κόσμο και να πάρη άντραν της το βασιλιόπουλλο του Καστελλιού. Κ'ύστερα ηκαταράστηκεν της. <Άμε κόρη μου, και να ενής Γοργόνα και να βουλλάς 'ς τη θάλασσα>. Λε <Θα ένω θέλω,μα θα τρώω τους αθρώπους.> Και σαν ήπλεβζ'εν η Γοργόνα, ηκαταρζ'ιούνταν της. <Αμε, και να πααίννης σ'ιλιάες ορζ'ιές κάτω.> Κ'ηβούττ'α κ' ηπάαιννε 'ς τη ζή της θάλασσας, κάτω 'ς τα βάθη της θαλάσσου. (ορζ'ιές=χιλιάδες οργυιαίς, ζή=γή)