Η Βασιλοπούλα (δ)εν ηστέρ'ζετο να μπή σε κόσμο, να πάρει άντραν της το Βασιλόπουλλο του Καστελλιού κι' ηκαταράστηκεν την η μάνα της κι είπεν της : -άμε, κόρη μου, και να (γ)ένης Γοργόνα και να βουλλάς στηθ θάλασσα-λε(λέει) ''θα (γ)ένω Γοργόνα, μα θα τρώω τους αθρώπους''. Και σαν ήπλεβζεν (έπλεε) η Γοργόνα, ηκαταρζιούνταν της : 'άμε και να πα(γ)αίνεις σίλιες ορ'ζιές κάτω. -Κι ηβούτ'τα (ηβούτθα) γκι-ηπάαιννε στη ζή (γή) της θάλασσ'ας, κάτω στα βάθη της θαλάσσ'ου.