Ντραγάνος

Στο κομμένο απότομο βουνό Μουντζέλο, απέναντι απ’το χωριό Αιβάν ανοίγεται ανάμεσά του, το στόμιο μεγάλης σπηλιάς, που οι χωριάτες νοματίζουν ‘’Σπηλιά Ντραγάνου’’. Η σπηλιά είταν γεμάτη από παμπάλιες κυψέλες αγριομελισιού. Κανένας δεν μπόρεσε ν’ανεβεί εκεί για να μαζέψει το μέλι. Κάποτε πέρασε στο χωριό, ένας ξένος, που λεγότανε Ντραγάνος. Αυτός είπε πως μπορεί να φτάσει στη σπηλιά για να μαζέψει το μέλι. Αφού πήρε την άδεια απ’το χωριό, ανέβηκε στην κορφή του Μουντζέλου, έδεσε σε μεγάλο κέδρο, χοντρό σχοινί και κρατώντας το γλύστρησε και κατέβηκε στη σπηλιά, όπου άρχισε να χαλάει τις μελισοφωλιές και να μαζεύει το μέλι, ρίχνοντας κάτω στους Αιβανιώτες τις γιομάτες μέλι κηρόπιττες. Κάποια στιγμή όμως, άκουσε να βγαίνει απ’το βάθος της σπηλιάς μια υπόκωφη χοντρή φωνή και να του λέει προσταχτικά. –Σώνει Ντραγάν, σώνει ει ει ει… Ο Ντραγάνος όμως αδιαφορώντας στην προσταγή απάντησε –Κόμα μια πίττα. Και προσπαθώντας να κόψει την πίττα, κόβει το σχοινί, πέφτει απ’το γκρεμό και σκοτώνεται. ΟΙ Αιβανιώτες λένε πως το στοιχειό που φύλαγε το μελίσι, έκοψε το σχοινί. (Ντραγάνος= Ίσως από το Ντραγάτης φύλακας.)