Μνιά βολά, λέει, ο κύρης μου με τον Ανεγνώστη Μπελιμπαπάκη, επηγαίναν-ε 'ς τη Χώρα. Κι όντεν επερνούσαν-ε, λέει, 'ς τον Άι- Σάββα, ο Ανεγνώστης Μπελιμπασάκης εβουβάθηκε, και τον ερώτανε, λέει, ο κύρης μου και ήρχισε να λέη τσή Πναγίας τσυ στίχους. Και 'ς τον Αρμυρό, λέει, παραπέρα ετελείωσε τσυ στίχους κ'εξβουβάθηκε Ανεγνώστης Μπελιμπασάκης, και του 'λεγε ;- Δεν είδες, λέει μωρέ, ένα γκουλουκάκι 'πού 'κάθουντον-ε την κεφαλή μου ;