Είμασταν στο σπίτι όλη η οικογένεια η μάνα μου κι η θεία μου. Είχαν τα δυο μικρά τα παιδιά άρρωστα και είχαμε πάρει την εικόνα της Αγίας Παρασκευής για να ξημερώση στο σπίτι επειδή ήσαν άρρωστα τα παιδιά. Ιβλέπαμε ένα βαρβάτο μαλιάρο και πάν’κάτ’τα σκάλα κόντευε να σκάση απ’το κακό του που ίβλεπε την εικόνα της Αγίας Παρασκευής και όλα τα πράγματα στ’σκάλες στ’οντάδια τα’ανακάτευε τάναποδογυρνούσε όλα και ενομίζαμε ότι την γλαραή θα είχε σκάση από το γενάτι του και όλα θα τα ευρίσκανε κομμάτια, αλλά μονάχα το ροπότημα ήταν τρανό. Τα σέα ήταν πάλι στον τόπον τους αλλά δεν το φοβούμασταν γιατί ήταν σπιτιακό, το βλέπαμε πουλλές φορές και δεν μας έφτιανε ζημιές. Μια άλλη μέρα μέσα στο υπόγειο και φύσεξε από τα’αμπέρι ένας κρύος αέρας και έκλεισα τα παραθύρια. Τότε λέει η συνυφάδα μου ότι είναι το καλότυχο του σπιτιού. (οντάδια=δωμάτια, ροπότημα=θόρυβος, σέα= ρούχα).