Ταντρόενο αν ιδή φίδια καβαλλικεμένα δεν κάνει να τα ξεχωρίση, γιατί ξεχωρίζει κι αυτό έτσι τα χώρισε κ’η μακαρίτισσα η αδερφή μου και τη χώρισε ο Χάρος την ίδια χρονιά. Η δοξασία αύτη ενθυμίζει τον αρχαίον περί Τειρεσίου μύθον, ο οποίος κτυπήσας δια της βακτηρίας δύο συμπεγμένους όφεις μετέβαλε το γένος εις γυναίκα, και ανέλαβεν ύστερον την ανδρικήν μορφήν κατά τον αυτόν πάλιν τρόπον. Συναφεστέρα δ’όμως προς ταύτην είναι η περί Τιβερίου Γράκχου παράδοσις, ήτις αναφέρεται πιθανώς εις τοιαύτην τινά δοξασίαν. Κατά τον Πλούταρχον (Τιβ. Γράκχ.1), <λέγεται ποτε συλλαβείν αυτόν επί της κλίνης ζεύγος δρακόντων, τους δε μάντεις σκεψαμένους το τέρας άμφω μεν ούκ εάν ανελείν ουδέ αφείναι, περί δε θατέρω διαιρείν, ως ο μέν άρρην τω Τιβερίω φέροι θάνατον αναιρεθείς, η δε θήλεια τη Κορνηλία. Τον ούν Τιβέριον και φιλούντα την γυναίκα και μάλλον αυτώ προσήκειν, όντι πεσβυτέρω, τελευτάν ηγούμενον, έτι νέας ούσης εκείνης, τον μέν άρρενα κτείναι των δρακόντων, αφείναι δε την θήλειαν είτα ύστερον ου πολλώ χρόνω τελευτήσαι.> Κατά την παράδοσιν ταύτην η τύχη των συζύγων ήτο συνδεδεμένη προς την του ζεύγους των όφεων, του μεν οικοδεσπότου προς την του άρρενος, της δε οικοδεσποίνης προς την της Θηλείας. Και ενιαχού της Γερμανίας ομοίως πιστεύεται ότι εκάστη οικία έχει ζεύγος όφεων, άρρενα και θηλείαν, οίτινες δεν επιφαίνονται ειμή αν αποθάνη ο οικοδεσπότης ή η οικοδέσποινα, τότε δε και ο έτερος των όφεων θνήσκει. (Ησίοδ. Παρά Σχολ.Λυκόφρ. 683. Τζέτζ. Αυτ. Απολλοδωρ. Γ’ ς’ 7. Σχολ. Αμβρος. Και Αρλ. Εις Οδ Κ 494. Ευσταθ. Εις Οδ. Σελ. 1665, 41 κε. Φλεγ. Τράλλ. Π. θαυμ. 4 σελ. 73 Κ. Άντων. Λιβερ. 17. Ouid. Metam. III 324 κε. Hygin fab.75, ο έτερος των όφεων θνήσκει Grimm, deutsche Mythologie σελ. 572)

Παπαμιχαήλ, Άννα Ι.

Ταντρόενο αν ιδή φίδια καβαλλικεμένα δεν κάνει να τα ξεχωρίση, γιατί ξεχωρίζει κι αυτό έτσι τα χώρισε κ’η μακαρίτισσα η αδερφή μου και τη χώρισε ο Χάρος την ίδια χρονιά. Η δοξασία αύτη ενθυμίζει τον αρχαίον περί Τειρεσίου μύθον, ο οποίος κτυπήσας δια της βακτηρίας δύο συμπεγμένους όφεις μετέβαλε το γένος εις γυναίκα, και ανέλαβεν ύστερον την ανδρικήν μορφήν κατά τον αυτόν πάλιν τρόπον. Συναφεστέρα δ’όμως προς ταύτην είναι η περί Τιβερίου Γράκχου παράδοσις, ήτις αναφέρεται πιθανώς εις τοιαύτην τινά δοξασίαν. Κατά τον Πλούταρχον (Τιβ. Γράκχ.1), <λέγεται ποτε συλλαβείν αυτόν επί της κλίνης ζεύγος δρακόντων, τους δε μάντεις σκεψαμένους το τέρας άμφω μεν ούκ εάν ανελείν ουδέ αφείναι, περί δε θατέρω διαιρείν, ως ο μέν άρρην τω Τιβερίω φέροι θάνατον αναιρεθείς, η δε θήλεια τη Κορνηλία. Τον ούν Τιβέριον και φιλούντα την γυναίκα και μάλλον αυτώ προσήκειν, όντι πεσβυτέρω, τελευτάν ηγούμενον, έτι νέας ούσης εκείνης, τον μέν άρρενα κτείναι των δρακόντων, αφείναι δε την θήλειαν είτα ύστερον ου πολλώ χρόνω τελευτήσαι.> Κατά την παράδοσιν ταύτην η τύχη των συζύγων ήτο συνδεδεμένη προς την του ζεύγους των όφεων, του μεν οικοδεσπότου προς την του άρρενος, της δε οικοδεσποίνης προς την της Θηλείας. Και ενιαχού της Γερμανίας ομοίως πιστεύεται ότι εκάστη οικία έχει ζεύγος όφεων, άρρενα και θηλείαν, οίτινες δεν επιφαίνονται ειμή αν αποθάνη ο οικοδεσπότης ή η οικοδέσποινα, τότε δε και ο έτερος των όφεων θνήσκει. (Ησίοδ. Παρά Σχολ.Λυκόφρ. 683. Τζέτζ. Αυτ. Απολλοδωρ. Γ’ ς’ 7. Σχολ. Αμβρος. Και Αρλ. Εις Οδ Κ 494. Ευσταθ. Εις Οδ. Σελ. 1665, 41 κε. Φλεγ. Τράλλ. Π. θαυμ. 4 σελ. 73 Κ. Άντων. Λιβερ. 17. Ouid. Metam. III 324 κε. Hygin fab.75, ο έτερος των όφεων θνήσκει Grimm, deutsche Mythologie σελ. 572)

dc.contributor.author	Παπαμιχαήλ, Άννα Ι.
dc.coverage.spatial	Αρκαδία, Κυνουρία
dc.date.accessioned	2016-01-15T11:08:32Z
dc.date.available	2016-01-15T11:08:32Z
dc.identifier.uri	http://hdl.handle.net/20.500.11853/294945
dc.language	Ελληνική - Κοινή ελληνική
dc.language.iso	gre
dc.rights	Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές
dc.rights.uri	https://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/4.0/deed.el
dc.title	Ταντρόενο αν ιδή φίδια καβαλλικεμένα δεν κάνει να τα ξεχωρίση, γιατί ξεχωρίζει κι αυτό έτσι τα χώρισε κ’η μακαρίτισσα η αδερφή μου και τη χώρισε ο Χάρος την ίδια χρονιά. Η δοξασία αύτη ενθυμίζει τον αρχαίον περί Τειρεσίου μύθον, ο οποίος κτυπήσας δια της βακτηρίας δύο συμπεγμένους όφεις μετέβαλε το γένος εις γυναίκα, και ανέλαβεν ύστερον την ανδρικήν μορφήν κατά τον αυτόν πάλιν τρόπον. Συναφεστέρα δ’όμως προς ταύτην είναι η περί Τιβερίου Γράκχου παράδοσις, ήτις αναφέρεται πιθανώς εις τοιαύτην τινά δοξασίαν. Κατά τον Πλούταρχον (Τιβ. Γράκχ.1), <λέγεται ποτε συλλαβείν αυτόν επί της κλίνης ζεύγος δρακόντων, τους δε μάντεις σκεψαμένους το τέρας άμφω μεν ούκ εάν ανελείν ουδέ αφείναι, περί δε θατέρω διαιρείν, ως ο μέν άρρην τω Τιβερίω φέροι θάνατον αναιρεθείς, η δε θήλεια τη Κορνηλία. Τον ούν Τιβέριον και φιλούντα την γυναίκα και μάλλον αυτώ προσήκειν, όντι πεσβυτέρω, τελευτάν ηγούμενον, έτι νέας ούσης εκείνης, τον μέν άρρενα κτείναι των δρακόντων, αφείναι δε την θήλειαν είτα ύστερον ου πολλώ χρόνω τελευτήσαι.> Κατά την παράδοσιν ταύτην η τύχη των συζύγων ήτο συνδεδεμένη προς την του ζεύγους των όφεων, του μεν οικοδεσπότου προς την του άρρενος, της δε οικοδεσποίνης προς την της Θηλείας. Και ενιαχού της Γερμανίας ομοίως πιστεύεται ότι εκάστη οικία έχει ζεύγος όφεων, άρρενα και θηλείαν, οίτινες δεν επιφαίνονται ειμή αν αποθάνη ο οικοδεσπότης ή η οικοδέσποινα, τότε δε και ο έτερος των όφεων θνήσκει. (Ησίοδ. Παρά Σχολ.Λυκόφρ. 683. Τζέτζ. Αυτ. Απολλοδωρ. Γ’ ς’ 7. Σχολ. Αμβρος. Και Αρλ. Εις Οδ Κ 494. Ευσταθ. Εις Οδ. Σελ. 1665, 41 κε. Φλεγ. Τράλλ. Π. θαυμ. 4 σελ. 73 Κ. Άντων. Λιβερ. 17. Ouid. Metam. III 324 κε. Hygin fab.75, ο έτερος των όφεων θνήσκει Grimm, deutsche Mythologie σελ. 572)
dc.type	Παραδόσεις	el
dc.description.drawernumber	Παραδόσεις ΙΣΤ΄- ΚΕ΄
dc.relation.source	Άννη Παπαμιχαήλ, Κυνουριακαί παραδόσεις εκ Βουρβούρων, Λαογραφία, σελ. 477, αρ. 4
dc.relation.sourceindex	Λαογραφία, Γ
dc.relation.sourcetype	Περιοδικό
dc.description.bitstream	D_PAA_03676w
dc.subject.legend	Παράδοση ΚΑ
edm.dataProvider	Κέντρον Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών	el
edm.dataProvider	Hellenic Folklore Research Center, Academy of Athens	en
edm.provider	Κέντρον Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών	el
edm.provider	Hellenic Folklore Research Center, Academy of Athens	en
edm.type	TEXT
dc.coverage.geoname	445421/Αρκαδία, Κυνουρία

Αρχεία σε αυτό το τεκμήριο

Αρχεία	Μέγεθος	Τύπος	Προβολή
Δεν υπάρχουν αρχεία που να σχετίζονται με αυτό το τεκμήριο.

Αυτό το τεκμήριο εμφανίζεται στις ακόλουθες συλλογές

Παραδόσεις
Παραδόσεις ή θρύλοι λέγονται οι λαϊκές προφορικές διηγήσεις που συνδέονται με συγκεκριμένους τόπους, χρόνους και χαρακτήρες, και θεωρούνται αληθινές.

Εμφάνιση απλής εγγραφής

Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές

Εκτός απ 'όπου διευκρινίζεται διαφορετικά, η άδεια αυτού του τεκμηρίου περιγράφεται ως Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές